Pobierz - Ministerstwo Obrony Narodowej

technika i uzbrojenie
Dane taktyczno-techniczne
okrętu projektu 1710:
• wyporność: nawodna – 1460 t, pełna – 2480 t;
• długość maksymalna: 64 m (wyn.);
• szerokość maksymalna: 9 m (wyn.);
• zanurzenie: 5,8 m;
• siłownia: elektryczna; główny silnik elektryczny – 5500 KM
(4040 kW), silnik elektryczny prędkości ekonomicznej
PG-105 – 37 kW, generator diesla – 500kW; wał i śruba
napędowa;
• prędkość: nawodna – 10 w., podwodna (w zależności od
typu pędnika) – 24–26,6 w.;
• zasięg pływania: na powierzchni – 1100 Mm (przy prędkości
10 w.), pod wodą – 15 Mm (24,5 w.), 185 Mm (4 w.);
• głębokość zanurzenia: 300 m;
• autonomiczność: 3 doby;
• załoga: 22 osoby;
• uzbrojenie: brak;
• wyposażenie radioelektroniczne: radar obserwacji ogólnej
– MRK-50 „Kaskad”,
• urządzenia hydroakustyczne – GAK MGK-400
„Rubikon-M”;
• wyposażenie nawigacyjne: żyrokompas i log.
i produkowane seryjnie.
Można było zamienić
je na nowocześniejsze.
• Możliwa była szybka wymiana oprzyrządowania
okrętu dla różnego rodzaju badań.
• W projekcie przewidziano etapową wymianę
oprzyrządowania w celu doskonalenia elementów
taktyczno-technicznych okrętu.
Konstrukcja
Dwukadłubowy okręt podwodny-laboratorium
miał pięć przedziałów w kadłubie sztywnym i obudowany
kiosk na lekkim, zewnętrznym kadłubie
z nadbudową.
Przedział pierwszy – akumulatorowy – był podzielony
na dwie części poziomym wodoszczelnym
pokładem. W górnej części znajdowała się
główna część aparatury naukowo-badawczej, kompleks
aparatury hydroakustycznej, automaty bateriowe,
aparatura wentylacji baterii akumulatorowej
oraz urządzenia przedziałowej wentylacji i klimatyzacji.
Pod pokładem ulokowano jedną grupę baterii
akumulatorowej. Ponadto w przedziale tym
znajdowały się dziobowe zbiorniki trymowe i ciągi
średnich poziomych sterów zanurzenia, napęd
kabestanu, system przeciwpożarowy i właz wejściowy,
wykorzystywany także do załadunku akumulatorów.
W przedziale drugim – mieszkalnym i akumulatorowym,
w górnej części były zamontowane automaty
bateryjne i aparatura wentylacji akumulatorów,
kubryk dla dwudziestu marynarzy i dwie
jednomiejscowe kajuty, trzy podwieszane koje,
kambuz z lodówkami, urządzenia przedziałowej
wentylacji i klimatyzacji. W dolnej części znajdowała
się jedna grupa baterii akumulatorowej.
W przedziale zamontowano także zbiorniki wody
pitnej i do mycia, zbiornik słodkiej wody dla systemu
gaszenia pożaru, wody ściekowej oraz umieszczono
właz dla załadunku akumulatorów.
Przedziałem trzecim była centrala. Na pokładzie
górnym umiejscowiono stanowiska
dowódcy, głównego mechanika,
kierowania ruchem,
pulpit kierowania
ogólnookrętowymi systemami,
pulpity nawigatora i akustyka,
wydzielone stanowisko łączności radiowej.
Tam też znajdowała się aparatura i oprzyrządowanie
środków nawigacji, sonaru, obserwacji i łączności,
aparatura naukowo-badawcza, peryskop, stacja
radiolokacyjna i antena łączności radiowej. Na
pokładzie dolnym była kajuta dla czterech marynarzy,
urządzenia przedziałowej wentylacji i klimatyzacji,
pompy osuszające i zęzowe, systemy hydrauliki,
wtrysku pasty polimerowej i wody zaburtowej
do mieszalników, agregaty pomp wymuszonego
obiegu pasty polimerowej, mieszalniki, toaleta,
umywalka i system przeciwpożarowy.
W przedziale czwartym – silnikowym – znajdował
się główny silnik elektryczny, wał napędowy
ze sprzęgłem i reduktorem, olejowa pompa elektryczna,
chłodnica olejowa, separator oleju, pompa
elektryczna układu chłodzenia mechanizmów,
dieslowski generator prądu, stanowisko kierowania
głównym silnikiem elektrycznym i silnikiem pręd-
przegląd morski 57