Pobierz - Ministerstwo Obrony Narodowej
Pobierz - Ministerstwo Obrony Narodowej
Pobierz - Ministerstwo Obrony Narodowej
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
siły morskie innych państw<br />
eksploatacji, Rosja mogła utrzymać 220–230 jednostek<br />
pływających. Przewartościowanie relacji Rosja–<br />
–NATO skutkowało ograniczeniem wydatków<br />
obronnych oraz trudnościami (do 1994 roku) w pozyskiwaniu<br />
środków na rozwój floty. W ramach rozbudowy<br />
sił nawodnych do 1997 roku prowadzono jedynie<br />
prace związane z dokończeniem jednostek, które<br />
zaczęły powstawać przed rozpadem ZSRR.<br />
W większości były to konstrukcje przestarzałe.<br />
Równocześnie z przesileniem w stosunkach<br />
z NATO kierownictwo polityczno-wojskowe zanegowało<br />
radziecką koncepcję rozwoju sił morskich.<br />
Ograniczając wpływ „lobby podwodnego”, od 1993<br />
roku w Ministerstwie <strong>Obrony</strong> FR rozpoczął prace<br />
zespół, pod kierownictwem szefa departamentu admirała<br />
Igora Zacharowa, w którego skład weszli, między<br />
innymi, komandor W.P. Kuzin i komandor<br />
W.I. Nikolski, nad nową koncepcją rozwoju floty.<br />
Przewidziano w niej znaczącą redukcję liczby posiadanych<br />
okrętów (tab. 3). Uwzględniono przy tym<br />
możliwości finansowe państwa oraz zadania wyznaczone<br />
w doktrynie obronnej.<br />
Zgodnie z zapisami doktryny obronnej, w wypadku<br />
zagrożenia w skali lokalnej wydzielany komponent<br />
morski, aby utrzymać przewagę nad siłami morskimi<br />
potencjalnego przeciwnika, musi być w stanie<br />
prowadzić działania w znacznym oddaleniu od<br />
zasadniczych punktów bazowania. Ponadto charakter<br />
współczesnej operacji potwierdził konieczność<br />
utrzymywania znacznego potencjału lotnictwa morskiego<br />
zdolnego do obezwładniania przeciwnika.<br />
Wymagania te narzucają konieczność utrzymywania<br />
w siłach morskich kilku lotniskowcowych grup<br />
uderzeniowych w składzie od dwóch do trzech lotniskowców<br />
(łącznie ok. 150 samolotów), które po<br />
operacyjnym rozwinięciu będą zdolne do powstrzymania<br />
strategicznego potencjalnych przeciwników<br />
spoza NATO (około 85 procent państw niemających<br />
wspólnej granicy z Rosją).<br />
W stosunku do tak zdefiniowanego przeciwnika<br />
prowadzenie efektywnych działań ekspedycyjnych<br />
generuje potrzebę zaangażowania około 200–300<br />
czołgów, ekwiwalentnych ośmiu brygad piechoty<br />
morskiej lub jednej–dwóch dywizji ogólnowojskowych<br />
5 . Wymagania w wypadku przerzutu drogą<br />
morską oraz desantowania wskazanego potencjału<br />
piechoty morskiej lub wojsk lądowych narzucają konieczność<br />
posiadania od trzech do czterech dużych<br />
okrętów desantowych, od sześciu do ośmiu okrętów<br />
klasy Mistral (okręt-dok) oraz wykorzystania jednostek<br />
cywilnych, w tym klasy ro-ro.<br />
Piechota morska<br />
Zmiana programu rozwoju sił morskich skutkowała<br />
weryfikacją koncepcji prowadzenia morskich<br />
operacji desantowych oraz reorganizacją związków<br />
taktycznych piechoty morskiej. W połączeniu z uruchomionym<br />
programem modernizacji uzbrojenia<br />
podjęte działania mają zwiększyć o 50–70 procent<br />
zdolności pododdziałów piechoty morskiej do przerzutu<br />
i desantowania z morza, jak również możliwości<br />
prowadzenia działań aeromobilnych (tab. 4).<br />
W początkowym etapie działań, w odniesieniu do<br />
związków taktycznych piechoty morskiej, proponowano<br />
pozostawić w pododdziałach czołgi i bojowe<br />
wozy piechoty (BWP), pododdziały artylerii przezbroić<br />
natomiast w zestawy ciągnione, przygotowane<br />
do przerzutu drogą powietrzną. W rezultacie zrezygnowano<br />
z utrzymywania w związkach taktycznych<br />
piechoty morskiej typowego dla związków taktycznych<br />
wojsk lądowych sprzętu. Nowe platformy<br />
przenoszenia mają umożliwiać desantowanie poza<br />
horyzontem oraz osiągnięcie w ograniczonym czasie<br />
brzegu z utrzymaniem zdolności do prowadzenia<br />
działań na lądzie.<br />
W październiku 2012 roku opublikowano informację<br />
wskazującą na zamiar formowania w ramach<br />
utrzymywanych związków taktycznych nowego typu<br />
pododdziałów piechoty morskiej, które miałyby<br />
wykonywać zadania z pokładów jednostek klasy<br />
Mistral. Planowana struktura organizacyjna pododdziałów<br />
potwierdza wykorzystanie amerykańskich<br />
doświadczeń związanych z prowadzeniem morskich<br />
działań desantowych. Uwzględniając prognozowane<br />
terminy przekazania pierwszych dwóch okrętów<br />
typu Mistral, pododdziały piechoty morskiej nowego<br />
typu mają być formowane od 2013 roku w ramach<br />
trzech brygad piechoty morskiej (BPM) oraz<br />
dwóch pułków piechoty morskiej (ppm). Wnioski<br />
z analizy struktury organizacyjnej pododdziałów<br />
wskazują na specjalizację poszczególnych elemen-<br />
5<br />
Naliczenia wykonane przed reorganizacją struktur sił zbrojnych<br />
w latach 2008–2009.<br />
przegląd morski 87
Change language