Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
4.1.2 Rozmycie kompetencji organów państwowych<br />
W rozdziale 4.1.1. wspomniano o dezintegracji systemu zarządzania gospodarką wodną jako<br />
głównej przyczynie niemożliwości realizowania w tej dziedzinie idei rozwoju zrównoważonego.<br />
Ważną przyczyną dezintegracji jest rozmycie kompetencji pomiędzy organy ”pełniące funkcje<br />
właścicielskie” w stosunku do wód stanowiących własność Skarbu Państwa.<br />
Oczywistym jest stwierdzenie, że zarządzanie jest przynależne gospodarzowi – w systemie<br />
honorującym <strong>prawa</strong> własności jest nim właściciel. W odniesieniu do wód publicznych podstawowe<br />
określenie stosunków własności zawarte jest w art. 10 Ustawy (z uwzględnieniem projektowanych<br />
zmian).<br />
Art. 11 Ustawy przydziela wykonywanie praw właścicielskich: Ministrowi właściwemu ds.<br />
gospodarki morskiej, Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, Dyrektorom parków<br />
narodowych, Marszałkom województw. Jednocześnie art. 4 wymienia pięć ”organów właściwych<br />
w s<strong>prawa</strong>ch gospodarowania wodami”: Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, Prezes<br />
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodne,<br />
wojewoda, organy jednostek samorządu terytorialnego.<br />
Integralność zasobów wodnych w skali zlewni została zniesiona z mocy <strong>prawa</strong> poprzez<br />
dezintegrację uprawnień właścicielskich!<br />
Ustawa dokładnie formułuje zakresy działania poszczególnych agend, jednak w praktyce<br />
niezgodność granic obszarowej kompetencji (obszar dorzecza, region wodny, województwo, powiat,<br />
gmina, park narodowy) stanowi źródło konfliktów i uniemożliwia efektywne zarządzanie. Zwróćmy<br />
bowiem uwagę na rozproszenie uprawnień niezbędnych do efektywnego zarządzania:<br />
• władzę mają starostowie i wojewodowie (wydają pozwolenia wodno-prawne, pozwolenia na<br />
budowę, powołują obszary chronione),<br />
• pieniądze ma budżet Państwa oraz parabudżetowe fundusze ochrony środowiska i gospodarki<br />
wodnej,<br />
• plany zagospodarowania przestrzennego (o decydującym znaczeniu <strong>dla</strong> gospodarki wodnej)<br />
tworzone są przez administrację rządową i samorządową (jedynie plany zagospodarowania<br />
przestrzennego tworzone na poziomie gmin są obowiązującym prawem).<br />
Wszystkie wymienione działania odbywają się w granicach administracyjnych nie<br />
hydrograficznych.<br />
Omawiana ustawa Prawo Wodne i projekt zmian utrzymują obowiązek uzyskania pozwolenia<br />
wodno-prawnego na korzystanie z wód. Pozwolenie wodno-prawne jest jednym z podstawowych<br />
instrumentów zarządzania wodami. Uprawnienia do decyzji o wydaniu pozwolenia określa art. 140.<br />
i stanowi, że organem właściwym do wydawania pozwoleń wodno-prawnych jest starosta lub<br />
wojewoda wykonujący to zadanie jako zadanie z zakresu administracji rządowej.<br />
Art. 125. stanowi, że:<br />
„Pozwolenie wodno-prawne nie może naruszać :<br />
• ustaleń warunków korzystania z wód regionu <strong>wodnego</strong> lub warunków korzystania z wód<br />
zlewni,<br />
• ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach<br />
zabudowy i zagospodarowania terenu,<br />
• wymagań ochrony zdrowia ludzi, środowiska oraz dóbr kultury wpisanych do rejestru<br />
zabytków,<br />
9
Change language