Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
nowy zapis art. 119 ust. 9 wskazujący na konieczność współpracy Prezesa Krajowego Zarządu<br />
Gospodarki Wodnej z Krajową Radą Gospodarki Wodnej i radami regionów. Dlaczego nie można<br />
tego uznać za spełnienie wymogów art. 14 Ramowej Dyrektywy Wodnej wyjaśniono powyżej.<br />
Dla kontrastu - zarówno Ramowa Dyrektywa Wodna jak i praktyka realizowana w Europie<br />
Zachodniej i USA przywiązują wielką wagę do udziału społecznego w procesach podejmowania<br />
decyzji. Obowiązuje tu kilka zasad, które nie są w pełni uwzględniane w polskim ustawodawstwie<br />
i polskiej praktyce:<br />
• podejmowanie decyzji, tworzenie planów i programów jest procesem, w którym ma prawo<br />
uczestniczyć każdy zainteresowany,<br />
• informacje o zamiarach inwestycyjnych, planistycznych i programowych muszą być natychmiast<br />
po ich powzięciu, aktywnie rozpowszechniane z użyciem wszystkich dostępnych środków<br />
przekazu, badań ankietowych i in. (w Polsce następuje „wyłożenie planu w urzędzie gminy”, co<br />
jest karykaturą udziału społecznego),<br />
• należy organizować dostępne <strong>dla</strong> wszystkich spotkania z inwestorem (twórcą programu, planu<br />
itp.), na których każdy ma prawo zadawania pytań, żądania odpowiedzi i wyrażenia zastrzeżeń,<br />
• żadne opinie i zastrzeżenia wyrażone w ramach procesu podejmowania decyzji nie mogą być<br />
ignorowane; konieczne jest merytoryczne ustosunkowanie się do nich (najlepiej na piśmie).<br />
Organizowanie udziału społecznego w procesach tworzenia planów jest poważnym zadaniem<br />
realizowanym przez profesjonalistów. Tak zwane „planowanie otwarte”, w którym naczelna zasadą<br />
jest pełna przejrzystość (tj. pełna jawność procesu) jest opisane w podręcznikach. Powody<br />
ograniczania udziału społecznego jakie są wymienione w Polsce przez decydentów (np. przedłużanie<br />
procesu decyzyjnego, koszty, rzekoma „niedojrzałość” społeczeństwa do współrządzenia) nie<br />
znajdują potwierdzenia. Praktyka wykazuje, że problemy taniej i szybciej można rozwiązywać<br />
stosując zasady planowania otwartego, niż wówczas, gdy decyzje podejmowane są w gabinetach,<br />
a zastrzeżenia są zgłaszane po rozegraniu przetargów, podpisaniu umów z wykonawcami,<br />
i zaawansowaniu robót. Konflikt narastający wokół sposobu wydatkowania pożyczki EBI jest<br />
klinicznym przykładem skutków zaniechania cywilizowanej procedury udziału społecznego.<br />
5 Wnioski<br />
1. Rozwiązania prawne według obecnego kształtu Ustawy oraz proponowanych zmian stanowią<br />
jedynie pozorne przeniesienie <strong>prawa</strong> europejskiego do <strong>prawa</strong> <strong>polskiego</strong>. Przepisano bowiem<br />
szereg podstawowych postanowień Ramowej Dyrektywy Wodnej do Ustawy Prawo Wodne<br />
pozostawiając w niej zapisy często sprzeczne z duchem i literą Dyrektywy, które w sposób<br />
zasadniczy utrudniają realizację jej celów środowiskowych oraz osiąganie kompromisu pomiędzy<br />
celami środowiskowymi i gospodarczymi gospodarki wodnej. Te sprzeczności, określone<br />
terminem ”barier” mają źródło w rozwiązaniach prawnych Ustawy i są konsekwencją zachowania<br />
pochodzącej z „innej epoki” struktury zarządzania gospodarka wodną oraz tradycyjnej<br />
interpretacji roli, pozycji, celów i zadań gospodarki wodnej. Mówiąc o tradycyjnej interpretacji<br />
mamy na myśli poglądy sprzed Raportu Rzymskiego i rozszerzających go kolejnych dokumentów<br />
i postanowień o zakresie międzynarodowym.<br />
22
Change language