Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Zakres odpowiedzialności Dyrektorów RZGW obejmuje:<br />
• sporządzanie identyfikacji znaczących oddziaływań antropogenicznych i ocen ich wpływu na<br />
stan wód powierzchniowych i podziemnych, w regionie wodnym,<br />
• opracowywanie analiz ekonomicznych związane z korzystaniem z wód w regionie wodnym,<br />
• sporządzanie i prowadzenie wykazów obszarów chronionych,<br />
• opracowywanie studiów ochrony przeciwpowodziowej w regionie wodnym,<br />
• opracowywanie projektów planów ochrony przeciwpowodziowej regionu <strong>wodnego</strong>,<br />
• opracowywanie warunków korzystania z wód regionu <strong>wodnego</strong>,<br />
• prowadzenie katastru <strong>wodnego</strong> <strong>dla</strong> regionu <strong>wodnego</strong>,<br />
• planowanie przedsięwzięć związanych z odbudową ekosystemów zdegradowanych przez<br />
eksploatację zasobów wodnych,<br />
• uzgadnianie, w zakresie przedsięwzięć dotyczących gospodarki wodnej na terenie regionu<br />
<strong>wodnego</strong>, projektów list przedsięwzięć priorytetowych przedkładanych przez wojewódzkie<br />
fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej,<br />
• opiniowanie projektów planów gospodarki odpadami.<br />
Ustawa prawo wodne w artykułach 112; 113; 114; 115; 117 szczegółowo formułuje wymagania<br />
odnośnie zakresu wymienionych wyżej dokumentów. Wymagania te obrazują dobitnie stopień<br />
szczegółowości i obszerność zakresu zadań związanych z przygotowaniem wymienionych<br />
dokumentów planistycznych. Trzeba zaznaczyć, ze tak szczegółowe zapisy rozszerzają znacznie<br />
liczbę wymaganych dokumentów i opracowań w stosunku do dotychczasowej praktyki.<br />
Autorzy ustawy mieli zapewne świadomość niepełnego sprecyzowania wskazań metodycznych<br />
umieszczając w art. 121 zapis :<br />
„Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw<br />
środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i tryb opracowywania planów<br />
gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy oraz warunków korzystania z wód regionu <strong>wodnego</strong>,<br />
uwzględniając szczegółowy zakres informacji koniecznych do sporządzania planów, sposób ich<br />
wykorzystania i przetwarzania, metodykę dokonania analizy stanu dorzecza, tryb opracowywania<br />
dokumentacji, metodykę ustalania celów środowiskowych i przygotowywania programów ochrony<br />
wód, oraz częstotliwości weryfikacji pozyskiwanych informacji sporządzanych dokumentów, kierując<br />
się zasadami i potrzebami ochrony wód ustalonymi w ustawie”.<br />
Zważywszy, że celem wszystkich tych dokumentów jest wspomaganie zintegrowanej gospodarki<br />
zlewniowej zdziwienie budzi ich znaczna liczba. Powstaje pytanie o zasadniczym znaczeniu <strong>dla</strong> oceny<br />
proponowanego systemu prawnego:<br />
Czy wszystkie wymienione w ustawie dokumenty planistyczne mogą być traktowane łącznie jako<br />
zlewniowy plan zintegrowanej gospodarki zasobami wodnymi zorientowany na osiągnięcie celów<br />
wynikających z Wodnej Dyrektywy Ramowej UE ?<br />
Z punktu widzenie możliwości uzyskania kompromisu w dyskutowanym konflikcie pomiędzy<br />
celami wątpliwość powyższa ma zasadnicze znaczenie. Plan kompromisowy może powstać<br />
wówczas, gdy w drodze analizy wariantowej, przy udziale wszystkich zainteresowanych,<br />
zostanie wybrany wariant planu, który gwarantuje osiągnięcie postawionych celów przy<br />
minimalnych kosztach ekonomicznych, społecznych i ekologicznych (cel jest poza dyskusją –<br />
wynika on z Dyrektywy). Analiza zapisów ustawy (aktualnych i proponowanych) prowadzi do<br />
wniosku, że nie przewidziano miejsca na opisaną wyżej procedurę tworzenia planu.<br />
11
Change language