Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF

4.1.4 ”Integracyjne spaghetti”
W rozdziałach poprzednich wymieniono liczne (działające głownie w granicach
administracyjnych) instytucje uwikłane w proces zarządzania oraz liczne dokumenty planistyczne.
W granicach hydrograficznych (zlewniowych) działają jedynie Regionalne Zarządy Gospodarki
Wodnej i one oraz Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej odpowiadają za wdrożenie
Dyrektywy Ramowej Wodnej. Dokumenty planistyczne są zatwierdzane i uzgadniane przez znaczną
liczbę decydentów, organów doradczych i opiniujących różnych szczebli. Decentralizacja procesu
zarządzania jest korzystna, ale pod warunkiem, że nie prowadzi do decyzji wzajemnie sprzecznych
oraz pozwala skutecznie realizować nadrzędny cel Ramowej Dyrektywy Wodnej. W Polsce
warunki te nie mogą być spełnione wskutek zjawiska nazywanego przez specjalistów z dziedziny
integracji systemów informatycznych „integracyjnym spaghetti”. Pojęcie to oznacza system pozornie
zintegrowany, ale ze względu na skrajne splątanie relacji pomiędzy elementami systemu praktycznie
nie sterowalny. Próby opracowania schematu blokowego polskiego systemu zarządzania wodami
z uwzględnieniem wszystkich ścieżek przepływu informacji i relacji decyzyjnych prowadzą do obrazu
niezwykle zagmatwanego, co pozwala wątpić w możliwość efektywnego zarządzania takim
systemem.
4.2 Sprzeczność celów stawianych przed gospodarką wodną w Polsce
Zgodnie z Ramową Dyrektywą Wodną głównym celem gospodarowania zasobami wodnymi jest
uzyskanie/utrzymanie dobrego stanu ekosystemów wodnych i od wody zależnych. Pełne
sformułowanie celów jest podane w art. 1 Dyrektywy. Dyrektywa nie rozwija szczegółowo
problemów ochrony przeciwpowodziowej, ponieważ jest generalnie zorientowana jest na
problematykę jakości wody. Po ewentualnym uznaniu przygotowywanej przez agendy UE regulacji
zagadnień ochrony przeciwpowodziowej za akt prawa Unii, te dwa dokumenty stanowić będą
całościową unijną regulację dla dziedziny gospodarowania wodami.
Obowiązująca ustawa prawo wodne w Art. 2. określa następująco cele gospodarki wodnej:
„Zarządzanie zasobami wodnymi służy zaspokajaniu potrzeb ludności, gospodarki, ochronie wód
i środowiska związanego z tymi zasobami, w szczególności w zakresie:
• zapewnienia odpowiedniej ilości i jakości wody dla ludności,
• ochrony zasobów wodnych przed zanieczyszczeniem oraz niewłaściwą lub nadmierną
eksploatacją,
• utrzymywania lub poprawy stanu ekosystemów wodnych i od wody zależnych,
• ochrony przed powodzią oraz suszą,
• zapewnienia wody na potrzeby rolnictwa oraz przemysłu,
• zaspokojenia potrzeb związanych z turystyką, sportem oraz rekreacją,
• tworzenia warunków dla energetycznego, transportowego oraz rybackiego wykorzystania
wód.”
(wytłuszczono trzy ostatnie wymienione cele jako nie występujące w Dyrektywie)
12