Klastry ___________________________________________________________________________________________4) dominacja powiązań pomiędzy firmami w formie łańcucha wartości – podmioty w klastrach tworząsystem wzajemnych relacji zogniskowany wokół wspólnych lub komplementarnych produktów,procesów technologicznych, kanałów dystrybucji czy dostawców;5) pokrewieństwo sektorowe i specjalizacja – grona (klastry) złożone są z przedsiębiorstw działającychw tych samych lub pokrewnych sektorach przemysłu i usług, co sprzyja podnoszeniu efektywnościjego działania i pogłębianiu specjalizacji klastra;6) dobrowolność związku i przynależności do klastra – członkowie klastra zachowują niezależność,a powiązania mają w dużej mierze charakter nieformalny.Różnorodność podmiotów, sektorów, procesów identyfikowanych w ramach klastrówgeneruje różnorodność modeli i typologii ich funkcjonowania. I tak dla przykładu, klastry grupowanesą ze względu na stadium rozwoju – cykl życia klastra (klastry embrionalne, dojrzałe, schyłkowe),zasięg terytorialny (grona o zasięgu lokalnym, regionalnym, krajowym, międzynarodowym) czybranżę, w której funkcjonują (tradycyjnych, zaawansowanych technologii). Grona klasyfikowane sątakże z punktu widzenia powiązań wewnętrznych i zewnętrznych, etapów łańcucha produkcyjnego,pozycji konkurencyjnej czy zdolności do kreowania miejsc pracy.Klastry uwalniają szereg pozytywnych efektów i procesów, które zamykają się w trzypodstawowe grupy korzyści: (1) zwiększenie wydajności firm lub sektorów należących do klastra,(2) zwiększenie zdolności do innowacji, (3) sprzyjające warunki do tworzenia nowych firm 5 .Funkcjonowanie podmiotów w ramach klastra znacząco zwiększa ich zdolność do absorpcji, produkcjii dyfuzji wiedzy oraz innowacji. Gęste powiązania występujące w ramach klastra oraz bliskośćprzestrzenna umożliwiają rozwój mechanizmów permanentnego uczenia się i rozprzestrzenianiainformacji, wiedzy i innowacji. Bezpośrednie relacje, często nieformalne, ułatwiają monitorowaniesektora/branży czy konkurencji oraz prowadzenie benchmarkingu własnej działalności względemkonkurencji.Klastry cieszą się dużym zainteresowaniem w ramach polityk realizowanych na poziomiewspólnotowym, między innymi w sferze polityki innowacyjnej, polityki wobec sektora MSP, politykinaukowo-badawczej czy polityki regionalnej 6 . W dynamizacji rozwoju klastrów upatrywany jestczynnik sukcesu budowania europejskiego obszaru badawczego oraz rozwoju gospodarki opartej nawiedzy. W konsekwencji tak dużego zainteresowania strukturami klastrowymi w wielu krajachnastąpiło wzmożenie działań podejmowanych na rzecz rozwoju klastrów, co zaowocowałowyłonieniem się odrębnej polityki sektorowej adresowanej do tych struktur, tzw. polityki wspieraniaklastrów 7 .Stan rozwoju klastrów w Polsce, ze względu na dużą dynamikę zjawiska oraz w wieluprzypadkach nieformalny charakter tej struktury, trudno jest jednoznacznie określić 8 . W 2008 rokuzidentyfikowano istnienie 47 klastrów, podczas gdy w połowie 2010 roku liczbę klastrów faktyczniedziałających można określić na 71. Rok utworzenia istniejących klastrów jednoznacznie wskazuje, iż sąone relatywnie młodą formą współpracy podmiotów, pojawiającą się w Polsce od 2000 roku.5M. Porter, Porter o konkurencji, PWE, Warszawa 2001, s. 265-281.6Competitive European Regions through research and innovation, COM 474/2007; Innovation clusters in Europe.A statistical analysis and overview of current policy support, European Commission 2008; www.proinnoeurope.eu/admin/uploaded_documents;Regional research intensive clusters and science parks, EuropeanCommission 2007; www.ec.europa.eu/research/regions.7T. Brodzicki, S. Szulika, P. Tamowicz, Polityka wspierania klastrów. Najlepsze Praktyki, IBNGR, Gdańsk 2004;K. Olejniczak, Apetyt na grona? Koncepcja gron oraz koncepcje bliskoznaczne w teorii i praktyce rozwojuregionalnego, Studia Regionalne i Lokalne Nr 2(12)/2003, s. 67-73; B. Plawgo, M. Klimczuk, Wpływ inicjatywklastrowych na innowacyjność regionu [w:] A. Nowakowska (red.), Innowacyjność regionów w gospodarce opartejna wiedzy, Uniwersytet Łódzki, Łódź 2009, s. 146-147; W. Pandera, M. Stawicki (red.), Metody ewaluacji politykwspierania klastrów ze środków strukturalnych, SGGW, Warszawa 2008.8Prezentowana analiza wykorzystuje wiedzę autorów zgromadzoną w ramach realizacji trzech projektów nazlecenie PARP: „Inwentaryzacja klastrów w Polsce” (2008), „Nadzór nad realizacją benchmarkingu klastróww Polsce” (2010) oraz identyfikacji dokonanej bezpośrednio dla potrzeb tej publikacji.168
____________________________________________________________________________________________ KlastryPrawdziwy rozkwit klastrów, przynoszących wymierne efekty, obserwowany był w latach 2006-2008,kiedy powstało ich ponad 30. Ten wzrost jest niewątpliwie pochodną aktywnej polityki regionalnejszczebla samorządowego oraz polityki władz rządowych i Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości,w formie programów i projektów dotyczących finansowego i szkoleniowego wsparcia tego typudziałań. Fakt ten wskazuje, iż przedsięwzięcia klastrowe w Polsce są bardziej odpowiedzią na zaistniałeuwarunkowania polityczno-gospodarcze, niż spontanicznym procesem wyrosłym z naturalnychi oddolnych mechanizmów rynkowych.Rolę inicjatora klastra w Polsce najczęściej pełnią podmioty sektora prywatnegoi pozarządowego, zaś sektor publiczny odgrywa zdecydowanie drugoplanową rolę. Wpływa tozdecydowanie korzystnie na trwałość, skuteczność i efektywność funkcjonowania klastrów, bowiemo powodzeniu przedsięwzięcia klastrowego decyduje w dużej mierze zaangażowanie bezpośrednichbeneficjentów tej formy współdziałania (tj. podmiotów gospodarczych). Warto także zauważyć, żestosunkowo często rolę inicjatora klastra pełni podmiot sektora badawczo-rozwojowego, co wskazujena rosnące zainteresowanie i zaangażowanie podmiotów sektora B+R w działalność klastrów. Klastry,jako zorganizowane środowiska przedsiębiorczości, są bardzo dobrym partnerem dla instytucjibadawczych poszukujących kontaktu z gospodarką w celu wsparcia procesu komercjalizacji wiedzyi innowacji oraz urealnienia w stosunku do potrzeb rynku swoich zadań badawczych.Przeważająca cześć klastrów w Polsce działa w oparciu o strukturę sformalizowaną.Dominującą formą organizacyjno-prawną jest stowarzyszenie. W ramach tej formy funkcjonuje niemal44% klastrów w Polsce. Popularna jest także formuła porozumienia, którą wybiera niemal co trzeci.W nielicznych przypadkach klastry funkcjonują w formie fundacji, konsorcjum, na podstawie umowycywilno-prawnej lub w formie spółek, najczęściej z ograniczoną odpowiedzialnością, przy czym należyzauważyć, iż na przestrzeni lat rośnie udział właśnie tej formy zarządzania i koordynacji sieci.Najczęściej rolę lidera klastra pełni podmiot gospodarczy lub grupa tych podmiotów. W coczwartym klastrze rolę lidera pełni instytucja otoczenia rynkowego, tzn. podmiot o charakterze nonprofitpowołany do tego celu (np. fundacja, stowarzyszenie), instytucja przedstawicielska biznesu (np.izba gospodarcza) lub instytucja wspierania przedsiębiorczości i innowacyjności gospodarki (np. parktechnologiczny). Rzadziej rolę lidera w klastrach pełnią instytucje naukowo-badawcze, co możeświadczyć o tradycyjnych formach aktywności klastrów (np. w zakresie promocji, organizacji produkcjiczy rynku zbytu, wspólnego zaopatrzenia), opartych w dużej mierze na tworzeniu łańcucha wartościmiędzy przedsiębiorstwami i instytucjami działającymi w klastrze. Taka struktura może wskazywaćzarazem na mniejszą koncentrację aktywności klastra na tworzeniu zasobów wiedzy i innowacji oraztransferze technologii.Wykres 1. Struktura jednostek zaangażowanych w działalność klastrów w Polsce w 2008 i 2010 (w %)Ź r ó d ł o: opracowanie własne.169