Parki Technologiczne _______________________________________________________________________________W ostatnich latach na stabilnym poziomie pozostaje oferta usług wsparcia w zakresie pomocyfinansowej. Współpracę z sieciami aniołów biznesu deklaruje 48%, dostęp firm do subwencji, grantówi dopłat wspiera 39% ośrodków, a kontakty z funduszami inwestycyjnymi kapitału ryzyka 35% polskichparków. W szerokim systemie wsparcia z perspektywy parkowej praktycznie niewidoczne są funduszeporęczeniowe (4%), a lokalne i regionalne fundusze pożyczkowe oraz fundusze zalążkowe sądostrzegane w co ósmym parku.Wyposażenie infrastrukturalne parków pozostaje na takim samym wysokim poziomie od lati obejmuje: sale seminaryjne (91%), internet szerokopasmowy (83%), sieć komputerową (74%),recepcję i obsługę sekretariatu (74%), dostęp do baz danych (52%), kawiarnię/bar (43%) itp. Na uwagęzasługują prace prowadzone w większości parków nad laboratoriami badawczo-rozwojowymi.Tabela 5. Struktura finansowania bieżącej działalności parków technologicznych w latach 2007–2010Wyszczególnienie: 2007 2009 2010średni budżet parku (w tys. zł)w tym w %:8 750 4 700 5 446,3wpływy z czynszu i innych opłat eksploatacyjnych 44,1 27,1 35,8wpływy z działalności szkoleniowo-doradczej 6,4 10,3 4,9inne dochody własne 8,5 13,3 19,1europejskie granty i projekty 13,6 21,0 14,1krajowe granty i projekty 3,2 3,8 6,9regionalne/lokalne granty i projekty 1,2 0 1,5wkłady, subwencje i dopłaty udziałowców 18,3 17,4 8,8sprzedaż lub dzierżawa działek inwestycyjnych 0 0 4,7inne zasilanie zewnętrzne 4,7 7,1 4,2Ź r ó d ł o: opracowanie własne.Bieżące prowadzenie parku wymaga rocznego budżetu w wysokości 5,4 mln zł. Poziomsamofinansowania z dochodów własnych wynosi 59,3% bieżących potrzeb finansowych. Pozostałeśrodki pochodzą z projektów finansowanych z funduszy europejskich (21%) oraz wsparcia instytucjimacierzystej (17,1%). Analiza finansowa jest ciągle utrudniona w związku z działaniamiinwestycyjnymi.Wykres 5. Struktura finansowania przeciętnego parku technologicznego w 2009 r. (w %)Ź r ó d ł o: opracowanie własne.42
________________________________________________________________________________ Parki TechnologiczneDziewięć na dziesięć analizowanych parków prowadzi politykę selekcji przyszłychrezydentów. Pod uwagę brany jest przede wszystkim potencjał innowacyjny, nowoczesność, branżowaspójność z obecnymi użytkownikami oraz zdolność do tworzenia nowych miejsc pracy i potencjalnywpływ na rozwój regionu. Należy podkreślić, że elementem atrakcyjności 48% analizowanych parkówjest niższy poziom czynszu wynajmu powierzchni (przeciętnie o 28%) od średniego poziomuw regionie.Park technologiczny współpracuje w działalności merytorycznej i organizacyjnej średnio z 26instytucjami, wśród których dominują: instytucje naukowe (8,5), podmioty samorządu lokalnegoi regionalnego (6,3), ministerstwa i agencje rządowe (4,4) oraz inne instytucje wsparcia (7). Wśródpartnerów ze sfery nauki i badań dominują szkoły wyższe i jednostki badawczo-rozwojowe.Niewidoczne natomiast są jednostki Polskiej Akademii Nauk. Najwyższa użyteczność tej współpracydotyczy: jednostek samorządu lokalnego i regionalnego (4,2 p. na pięciostopniowej skali), PolskiejAgencji Rozwoju Przedsiębiorczości (4,1 p.) oraz szkół wyższych (4 p.). Efektywność działania każdegoparku zależy od wygenerowanych mechanizmów transferu technologii z instytucji naukowych dobiznesu. Współpraca parków z podmiotami sfery nauki odbywa się w następujących formach:− organizacja szkoleń, seminariów i konferencjiw 100% parków− składanie wspólnych projektów do funduszy europejskich w 85%− ścisła współpraca z uczelnianymi komórkami transferu technologii(CTT, Rzecznik Patentowy itp.) w 54%− udział przedstawicieli nauki w organach decyzyjnych parku w 54%− wspólne projekty wdrożeniowe w 54%− organizacja praktyk studenckich w 54%Obecnie zauważalna już jest tendencja do powolnego wyodrębniania się specjalnościbranżowych w polskich parkach. Profile specjalizacyjne obejmują selekcję rezydentów, współpracęz określonymi podmiotami naukowymi oraz rozwój specyficznych usług dla określonego typu firm.Największym zainteresowaniem cieszą się w kolejności:− ICT w 85%− biotechnologie 34%− wykorzystanie odnawialnych źródeł energii, ochrona środowiska 27%− chemia i technologie chemiczne 25%Kolejne obszary to: medycyna, ochrona zdrowia, inżynieria medyczna i e-zdrowie, elektronika,inżynieria materiałowa, nanotechnologie. Wiele wskazań dotyczy też wzornictwa przemysłowegoi nowych materiałów.Główne ograniczenia rozwoju polskich parków technologicznych są związanez możliwościami aktywizacji innowacyjnej przedsiębiorczości. W tym procesie niezbędna jestwspółpraca i zainteresowanie problematyką środowiska naukowego. Opinie menedżerów parkówwskazują na zamknięcie środowiska na działania komercyjne oparte na wiedzy.Tabela 6. Główne bariery rozwoju polskich parków technologicznych w latach 2004-2010*Wyszczególnienie: 2004 2005 2007 2009 2010ograniczenia prawne i brak procedur transferutechnologiibrak partnerskiej i biznesowo zorientowanej współpracyze środowiskiem naukowym** 2,6 2,9 2,8 2,92,4 3,0 2,5 3,1 2,8brak środków na wyposażenie i adaptację obiektów 2,8 3,1 2,0 2,7 2,6niechęć środowiska naukowego do komercjalizacjiosiągnięć naukowych2,8 2,4 2,8 2,5 2,5brak projektów do komercjalizacji 2,8 3,0 2,6 2,5 2,6zła sytuacja gospodarcza w regionie 4,0 2,1 1,6 2,1 1,7* ocen dokonywano na pięciostopniowej skali, gdzie 1 oznacza ocenę najniższą, a 5 najwyższą** w danym roku ankieta nie zawierała takiej kategorii w kafeterii odpowiedziŹ r ó d ł o: opracowanie własne.43