OŚRODKI INNOWACJI I PRZEDSIĘBIORCZOŚCI W POLSCE - GATE

_________________________________________________ Uwarunkowania rozwoju infrastruktury wsparcia w PolsceMimo wielu cech wspólnych poszczególnych rodzajów ośrodków, np. ośrodków szkoleniowodoradczychi centrów transferu technologii czy inkubatorów przedsiębiorczości i technologicznych,istnieją między nimi fundamentalne różnice. Działalność ośrodków przedsiębiorczości ma charakterreplikatywny i dyfuzyjny, oznacza przenoszenie określonych doświadczeń i dostarczanie znanychusług czy metod postępowania do nowych grup docelowych. Natomiast funkcjonowanie ośrodkainnowacji powinno dotyczyć tworzenia całkowicie nowych możliwości. Oznacza to potrzebę zupełnienowych kompetencji i niestandardowego postępowania. Innowacyjna przedsiębiorczość, mimopodobieństwa wielu procedur postępowania, niesie ze sobą ciągły proces twórczy, który jestspecyficznym, rynkowym eksperymentem. Niesie ze sobą zasadniczo odmienny poziom wyzwań, przedktórymi stoją pracownicy tego typu jednostek; co nie znaczy, że aktywizacja przedsiębiorczości wśródbezrobotnych na terenach wiejskich lub osób zwalnianych z dużego przedsiębiorstwa jest czymśłatwiejszym. Chodzi o specyficzne kompetencje i zdolność reakcji w niestandardowych sytuacjach.Jednocześnie, innowacyjne biznesy wywołują w swoim otoczeniu efekty polaryzacyjne, będącepodstawą przewagi konkurencyjnej na gospodarczej mapie kraju i w ujęciu globalnym (miasto Seattlepo utworzeniu Microsoftu nabrało zupełnie innego charakteru).Działalność instytucji finansowych ma charakter komplementarny do usług oferowanychw ośrodkach innowacji, jak i przedsiębiorczości. Dostęp do kapitału ma kluczowe znaczenie dlawszystkich działań biznesowych. Instytucje bankowe jednak omijają szereg sytuacji rynkowych zewzględu na wysoki poziom ryzyka. Zaliczamy do nich przedsięwzięcia innowacyjne oraz firmytworzone przez studentów, ale również przez bezrobotnych, zwalnianych pracowników czyprzedstawicieli mniejszości narodowych lub grup dyskryminowanych.V. DYNAMIKA ROZWOJU INFRASTRUKTURY WSPARCIA W POLSCEOd początku transformacji systemowej w 1990 roku liczba ośrodków innowacjii przedsiębiorczości systematycznie rośnie (poza kresem 1998-2000), osiągając w połowie 2010 r. liczbę735. Aktualna liczba ośrodków 22 została określona na podstawie badań przeprowadzonych w połowie2010 r. i obejmuje:– 24 parki technologiczne i 21 inicjatyw parkowych;– 20 inkubatorów technologicznych;– 62 preinkubatory i akademickie inkubatory przedsiębiorczości;– 45 inkubatorów przedsiębiorczości;– 90 centrów transferu technologii;– 12 funduszy kapitału zalążkowego;– 8 sieci aniołów biznesu;– 82 lokalne i regionalne fundusze pożyczkowe;– 54 fundusze poręczeń kredytowych;– 317 ośrodków szkoleniowo-doradczych i informacji.22Ewentualna nieścisłość (na poziomie 2-3%) dotycząca liczby ośrodków wynika z dużej dynamiki zmian aktywnościinstytucji wsparcia. Na brak możliwości dokładnej weryfikacji liczby tych podmiotów mają wpływ także inne,charakterystyczne sytuacje, np.:– szereg lokalnych inicjatyw funkcjonuje pod kilkoma szyldami, które są reprezentowane przez te same osoby,często również w tej samej lokalizacji; specyfika programów dotacyjnych wymusza niejednokrotniepowoływanie „sztucznych tworów” instytucjonalnych, aby spełnione były formalne wymagania (np. w jednymmiejscu i pod tym samym kierownictwem działa: ośrodek wspierania przedsiębiorczości, punkt konsultacyjnyczy gminne centrum informacji);– działalność szeregu ośrodków afiliowanych przy instytucjach o innych celach statutowych (szkoły wyższe,jednostki B+R, izby i cechy) posiada doraźny charakter (działaja „od projektu do projektu”) i jest wygaszanaw momencie braku zewnętrznego finansowania;– szereg inicjatyw (np. parki technologiczne) jest przygotowywanych latami i trudno wychwycić właściwymoment uruchomienia działalności operacyjnej, a jednocześnie często organizatorzy podejmują na wyrostdziałania pozorujące rozpoczęcie działalności, chcąc poprawić swój wizerunek na zewnątrz;– prowadzący ośrodki lub reprezentowane władze lokalne nie przyznają się do likwidacji podmiotów (lubpozostawiają je w tzw. „uśpieniu”) po zakończeniu finansowania zewnętrznego; krótki okres życia wieluinicjatyw jest charakterystyczny dla ośrodków tworzonych w ramach dużych programów kierowanych główniena tereny wiejskie.21