OŚRODKI INNOWACJI I PRZEDSIĘBIORCZOŚCI W POLSCE - GATE

_________________________________________________ Preinkubatory i Akademickie Inkubatory PrzedsiębiorczościTabela 7. Główne bariery rozwoju AIP w latach 2005-2010*Wyszczególnienie: 2005 2007 2009 2010ograniczenia prawne i brak procedur transferu technologii 3,3 2,7 2,7 4,2niski budżet i brak wsparcia finansowego 4,3 3,9 3,9 3,6brak projektów do komercjalizacji ** 2,7 2,5 3,1brak środków na wyposażenie i adaptację 3,1 3,5 3,2 3,1brak partnerskiej i biznesowo zorientowanej współpracy ześrodowiskiem naukowymproblemy współpracy z lokalnymi i regionalnymi instytucjami, brakwsparcia3,0 3,4 3,2 3,0** 3,1 2,4 2,6akademicka szara strefa 1,7 2,7 2,7 2,5niechęć środowiska naukowego do komercjalizacji osiągnięć naukowych 1,7 3,1 3,0 2,3niedostateczna ilość fachowych doradców/trenerów ** ** 2,4 2,3* ocen dokonywano na pięciostopniowej skali, gdzie 1 oznacza ocenę najniższą, a 5 najwyższą** w danym roku ankieta nie zawierała takiej kategorii w kafeterii odpowiedziŹ r ó d ł o: opracowanie własne .Działalność akademickich inkubatorów ciągle w małym zakresie jest powiązana z procesemdydaktycznym uczelni. Tylko w 27% analizowanych jednostkach zauważyć można próby zmiany tejsytuacji poprzez ofertę dodatkowej aktywności dla studentów poza obowiązującym programem studiów,między innymi w formie kół naukowych. Przedsiębiorczość akademicka traktowana jest jako dodatkowaaktywność – poza zajęciami dydaktycznymi. Pojawiają się pierwsze próby powiązania działalności AIPz kursową specjalnością w zakresie przedsiębiorczości. Na większości uczelni inkubatory, jak i pozostałeogniwa infrastruktury transferu technologii, pozostają zasadniczo na marginesie zadań statutowych szkółwyższych przy małym zaangażowaniu, a często i braku zainteresowania władz uczelni. W opinii dyrektorówinkubatorów uczelnianych, zdecydowanie lepsze warunki i większą otwartość gwarantują szkołyniepubliczne. Z drugiej jednak strony, jakość pomysłów i zaangażowanie studentów jest zdecydowaniewiększe na renomowanych uczelniach państwowych. Należy podkreślić, że wyższa uczelnia (jakwspomniano wcześniej) uwiarygadnia działalność inkubatora, stabilizując między innymi przepływyfinansowe związane z realizacją zewnętrznych projektów. Mankamentem natomiast jest powszechnauczelniana biurokracja i często brak zrozumienia dla prowadzonej działalności. W bieżącej działalnościakademickich inkubatorów i centrów transferu widoczny jest brak procedur i przygotowaniaorganizacyjnego. W te potrzeby wpisuje się przygotowywany obecnie przez Zespół Innowacji i TechnologiiPARP projekt systemowy „Skuteczne otoczenie innowacyjnego biznesu”, w ramach którego przewiduje sięmiędzy innymi: (1) doskonalenie kompetencji i umiejętności kadry inkubatorów akademickich i centrówtransferu technologii oraz (2) mapę rekomendacji możliwych rozwiązań dotyczących poprawy systemukomercjalizacji w Polsce.Polska nauka i szkolnictwo wyższe ciągle w niewielkim zakresie dostrzegają szanse rozwojowew aktywizacji przedsiębiorczości akademickiej i współpracy z biznesem. Postępujące zmiany należy uznaćza niewystarczające, mimo, że na wielu uczelniach charakteryzują się dużą dynamiką. Pomimo działalności62 akademickich inkubatorów przedsiębiorczości praktyczne doświadczenia są ciągle bardzo skromne.Szeroka problematyka przedsiębiorczości akademickiej sprowadzana jest często do preinkubacjii akademickich inkubatorów przedsiębiorczości traktowanych jak chwilowa moda. Wiele uczelnianychinicjatyw ma służyć wyłącznie pozyskiwaniu unijnych pieniędzy przeznaczonych na podnoszenie kapitałuludzkiego, na stymulowanie innowacyjnej gospodarki itp. Niestety często nie chodzi o to, by aktywnierozwijać akademicką przedsiębiorczość, ale uzyskać wsparcie z funduszy europejskich, prestiżowotraktowanych przez władze i administrację uczelni. W tych warunkach, akademickie inkubatoryniejednokrotnie powołuje się kiedy są środki, a kiedy fundusze się kończą zainteresowanie tematemzanika. Po wyczerpaniu środków inicjatywy ulegają likwidacji, bądź przechodzą w „stan uśpienia”.Jednocześnie identyfikujemy grupę przypadkowych działaczy przedsiębiorczości akademickiej,zajmujących się problematyką nie z uwagi na talenty biznesowe, edukacyjne czy organizacyjne, alesprawność w pozyskiwaniu środków pomocowych.67