I. Joseph Pape - Sauerlandmundart

40
Konjugäiren wal näu nit ferlort hewen. Sai wöllen mei de Opgawe stellen,
iek söll op Plattduitsk konjugäiren: äistens et Tämpus präisäns, `t
giegenwärtige; twerrens et Pärfäkt, `t fergangene; drürrens `t Plusquampärfäkt;
`t lengestfergangene; - et Futiur awer nit, beileiwe nix fame taukünftigen,
dät gäfte süß siuerlännske Spaukgeschichten. Wann iek met-tiän
drain ferreg wör, söll iek recht hewen.
Do lacheren de anderen un maineren, hai snakere. Iek kannte ne biäter un
was me dankbar füär den gueren Infall. Iek sin `t tefriäen, saggt` iek; drai
Geschichten soll-ei hewen, iut-ter Giegenwart, iut-ter Fergangenhait un iutter
Lengest-Fergangenhait. Iek matt awer näu `n ander Tittelken derüewer
setten füär dai, dai kain Latein lort het.
Un ug, Her Pastäur, te Eren sall de äiste Geschichte in ner Pastrote anfangen,
un sollt alle drai uggen Namen verkünnen, awer nit uggen rechten, -
ei ferstott, - uggen Karnailnamen, dai fan der Hecke hiärlett ies. – Danke
schoin, saggte de Pastäur. –
Säu wiet-ei niu, biu düt Bauk anfangen ies. Frog-ei awer näu: botau ? –
dann segg iek:
Et gäit met-ten duitsken Dialäkten ärre met-ten duitsken Lännern. De
Länner maiter-et Reik üewer siek hewen, de Name segger-et all, `t Reik
mäket se metreike. Säu het de Dialäkte de allgemaine häuduitske Sproke
üewer iärk. `t Reik soll awer de Länner beston loten, et sall fan `n Lännern
tiären, se awer nit optiären. Un dät gellet grad säu fame Häuduitsken un `n
duitsken Dialäkten.
Diärümme is et nit recht, däf-fei de Dialäkte säu ärre Askenpuddels behandelt.
Se maitet weier allgemainer in de Schrift infäurt weren. Dann biut
`t nit recht was, där-et Reik trügge genk un de Länner iärk alläine bräit
makeren: säu draw-et ümmegekort nit-ter bei bleiwen, där-et Häuduitske de
Schrift füär siek alläine briuket, - un dät ies gitzund taum gröttesten Däile
näu de Fall.
Dät gesaggte driepet gans apart de plattduitsken Dialäkte. Dai het näu dät
besondere, dät se tehäupe hört. Se sint tehäupe ne richtige Sproke, et
Plattduitske; un dät was all mol noge deranne, tau `r Schriftsproke
opterücken – an Steie fame Häuduitsken. Dai anderen Dialäkte hört säu nit
tehäupe. Bei den plattduitsken Dialäkten handel-et siek ok näu ümme `t
Platte üewerhaupt.
Dät ies trügge bliewen, seirdiäm et Häuduitske uawen kam. Un do ies wat
sliemes derbei: et hiät awer ok sein guere.