Dat Letzt - Quickborn. Vereinigung für niederdeutsche Sprache und ...

Pixi-Böker Pixi-Böker op op op Platt
Platt
Dat is nu mol wat för Öllern un
Grootöllern – wenn de ehr Kinner
Plattdüütsch liern wöllt. Denn
Plattdüütsch liert de Kinner
bloots, wenn de Familie ook
Plattdüütsch mit jem snackt –
wenn Vadder de Kinner lütte Geschichten
op Platt vertellt oder
Mudder jem lütte Riemels oder
Kinnerleeder vörsingt. An ’n
besten natürlich gliecks vun Anfang
an. Noch beter is dat natürlich,
wenn ’n de lütten Kinner ook
wat op Platt vörleest, man nich
bloots to Wiehnachten oder
wenn Ostern un Pingsten jüst op een
Dag fallt. Vörlesen – un nich bloots op
Platt – mutt ’n de lütten Kinner jedeen
Dag. Dat bruukt denn ook gor nich lang
ween. Dat bruukt ook gor keen achtersinnigen
Krom ween; dat wöllt de
Kinner gor nich hüürn. Man dat dröff
wat to ’n Vergneugen ween, dröff ’n lütt
Book ween un mutt op jeden Fall Biller
hebben, an ’n besten ganz veel bunte!
Un wenn Öllern un Grootöllern denn
wat ut een “Pixi-Book op Platt” vörleest,
denn is dat genau dat Richtige
för de lütten plattdüütschen Tohüürers
un Lesers.
“Pixi-Böker op Platt” gifft dat nu all söss
Stück, alltohoop rutgeven vun den
Schleswig-Holsteinischen Heimatbund
mit de Sporkassenstiftung Schleswig-
Holstein as Förderer. Druckt waard de
plattdüütschen “Pixis”, de mit twölf mol
twölf Zentimeters ’n lütt beten grötter
utfallt as de hochdüütschen, in Hamborg
in den “Antje Steffen Verlag”. För
de meisten “Pixi-Böker op Platt” hett
sik Antje Steffen ook de Texten utdacht.
Rezensionen
De Böker sülbst sünd heel ünnerscheedlich.
Dor gifft dat eenmol een
Book vun Klaus Groth sien Gedicht “Regenleed”,
wo dat för elkeen Vers een
Billersied gifft – wat natürlich good is
för dat Vörlesen un Wiesen. Man ’n beten
aarig swatt un düüster sünd de Biller
denn doch molt, obers viellicht liggt
dat ja ook an ’t Regenweer. Nummer
twee is een Riemel-Book, so richtig to
’n Plattdüütsch-Liern: De Riemels, dat
sünd jümmer een Poor, un wenn nu de
Vörleser den iersten Vers leest hett un
den Anfang vun den tweeden, dennso
schöllt de Kinner vun sülbst dorop komen,
wat dor nu henhüürt. Vör alln
schöllt de Kinner dat ook seggen: “Wat
nich warm is, dat is koolt. Keen nich jung
is, de is ...” Dat is tämlich eenfach, man
för ganz lütte Kinner genau dat Richtige.
Ook de Biller passt good: Dat sünd
jümmers Minschen, de bi de Riemels
affbildt sünd. (Süht ut as Playmobil.)
An ’n allerbesten gefallt mi dat Book
vun “Lüttje Gries”. Dat geiht üm een
65