Dat Letzt - Quickborn. Vereinigung für niederdeutsche Sprache und ...

GISELA STAPELFELDT
Jacobikark Jacobikark II:
II:
Allens Allens Gode Gode kümmt kümmt von von boben
boben
Uns Turmcafé op den Turm van de Jacobikark is wohrhaftig en Attraktion
för uns Hamborger Gäst un de Besökers van överall her.
Dor kannst ringsum kieken op dat Krüzdach van de Petrikark, de grote
Elv dol, de Spiekerstadt, den Hauptbahnhof und de Alster mit de velen
witten Segels. Kannst reinweg int Sinneern kamen, wenn du op
dien Stadt dolkiekst; sühst, wo groot de is, un dat’ utsüht as ut een Speeltüchland.
Wenn du di sattsehn hest, geihst’ rin in den verglasten Ruum un bewunnerst
de Kunstwarken van sülben mokt Torten un Koken. Allens
ehrenamtlich – versteiht sik – un wat du betohlst, is för arme Minschen
in de Stadt dacht.
Eegentlich allens wunnerbor, avers männichmol kümmt wat dortwischen
... Weern dor doch miteens twee Duben in den Turm un wüllt
dor partout nich wedder rutt. Dat geiht nich! Uns Torten möt smuck
blieven un de Kaffee dörf ok nich utplanschen!
Nu ward na den Stadtjäger telefoneert; avers de hett jüst an dissen
Sünnabend keen Tiet. Dor wüllt uns de Mannslüd helpen, de ”kloor
Schipp” mokt hebbt un se leggt sik mächtig in’t Tüüch. Se smiet ehr
Bessens un Schrubbers na de Vagels, man drapen doot se nich. De
Tiern ward blot willer un segelt dörch de Luft. Dat ward nix. Also schüllt
se sitten blieven. Un dat geiht goot. Keen van uns Besökers kickt na
boben, blot männichmol segelt so een lüttje Dunenfedder ganz sacht
an de Kokens vörbi. Miteens hörst du en spitzen, hohen Schrie van een
van uns ehrenamtliche Froons. Jüst is se bi den Putzbudel west un hett
sik fien mokt in de elegante, griese Siedenblus. Nu stinkt se un schimpt:
So’n Schiet aver ok! De Duben awers sitt in all ehr Unschuld in een
Muerniesch un nickköppt.
An den Abend kannst trotzdem seggen: Lat uns den Dag loben, allens
Gode kümmt van boben!
8