Lebensart im Norden | April 2024 | Hamburg West

FRU JÜRS VERTELLT
FRU JÜRS VERTELLT
SPORSAM
MIT WÖÖR
Annerletzt kaam ick dor över to, dat
miene Navers sick an de Goornheck
ünnerholt. „Moin!“, segg
ick. „Moin“, antert Guschi Sievers. Chrischan
Möller tippt sick man blots mit den Wiesfinger
an de Mütz. Dat langt em as Begrööten. „Hest
all ümgraavt?“, fragt Guschi. „Jo!“ „Utseiht ok?“
„Jo! In’t Mistbeet is allens schier.“ „Plant ok al?“
„Jo, Steefmodders in’n Vörgoorn.“ Denn kiekt de
beiden mi an.
KIEKEN OP DE NATUR
„Nee“, segg ick, „is mi noch to schietkold. Babento
sünd wi jüst erst ut de Osterferien trüch.“
„Allens beeten hastig dütt Johr, wat?“ As ick mit
grote Oogen kiek, kümmt noch de Erklärung
achteran. „Karneval afkürzt, Ostern al in den
März!“ Dor ward mi klor, dat miene Navers dütt
Johr een beeten hastig losgeiht. Dat bringt den
gewohnten Rhythmus dörcheenanner.
62 lebensart
„Blöht bi di al Tulpen?“, geiht dat wieder mit
denn echt norddütschen Klönsnack. „Blots
de wilden“, heet de Antwort. „Wat is mit de
Zettelöschen?“ „Kaamt erst lang na Ostern dütt
Johr.“ „Hebbt ji Bärlauch?“ „Nee, wi töövt op
Schalotten.“ Denn kiekt de beiden mi wedder so
fragend an. „Wi hebbt Rabarber“, smiet ick mol
kort dortwüschen, „man de kiekt erst fingerbreet
ut de Eer.“ „Kannst’ eenen Bloomenpott
dor över setten“, krigg ick as Rat vun de Goornexperten.
„De mag de Nachtküll nich.“
VERSTAHN IS EENFACH
Middewiel maak ick mi so miene Gedanken,
wat düsse Klönsnack so aflöppt, wiel de beiden
sick so good kennt, oder wiel wi eegentlich överhaupt
nich mehr Wöör brukt, üm uns gegensiedig
to verstahn. Wenn ick mienen Grotvadder
dornah fragt heff, worüm de Lüüd so knapp mit
eer Wöör sünd, hett he mi to Antwort geeven:
BIRGITT JÜRS
De Leev to de plattdütsche Spraak
hett Birgitt Jürs vun eern Grotvadder
mitkreegen. Siet över 25 Johren
schrifft de Niemünsteranerin
„Riemels, Leeder un Vertellen“,
weer 15 Johr as free Mitarbeiderin
bi den „Holsteinischen Courier“ un
gifft eer Wark geern bi Lesungen
to’n Besten. Siet 2007 bringt se de
leevswerten Eegenschaften vun
de Norddütschen in eer monatliche
Kolumne in de „Lebensart“ to
Papeer – jümmer ut den heiter-ironischen
Blickwinkel un mit fienet
Geföhl för Land, Lüüd un Wöör.
„Du weest doch, dat bi uns in Sleswig-Holsteen
jümmer veel Wind is. Dor hebbt de Lüüd sick
angewöhnt nich mehr Wöör to gebruken as
nödig. De langen Sätze harr doch blots de Wind
verweiht. Babento hebbt wi ok oftmals Regen
un Wind to glieker Tied. Dor höllt man de Snut
leever dicht, dat dat nich rin regent.“ As ick
dat miene Navers vertell, nicköppt de beiden
Mannslüüd, as harrn se dat al lang wusst. „Un
nu?“, fragt Guschi. „Nu haalt wi de Rentnerbank
ut den Schuppen un stellt se op eeren Platz
twüschen de Garagen.“
Dor kiekt Mathilde ut de Döör. „Koffie?“, fragt
se. Mehr Wöör brukt dat nich!
Foto: Adobe Stock (1)