40 Azınlıkça

αποτέλεσε και αποτελεί κι αυτή πεδίο ελληνοτουρκικούανταγωνισμού με αναπόφευκτα «ηττημένη» τηνΤουρκία.Μπορούμε τώρα να συνοψίσουμε τις θέσεις τουμειονοτικού πολίτη και γενικά της μειονοτικής κοινότηταςγια το εκπαιδευτικό.* Ο μειονοτικός πολίτης είναι ανακουφισμένοςαπό το κλείσιμο του κύκλου της Μεγάλης Δίωξης. Καιεκφράζει την ικανοποίησή του για τα μέτρα βελτίωσηςτης εκπαίδευσης στη Μειονότητα.* Από αυτά το πρώτο ήταν η καθιέρωση απότο 1996 της ποσόστωσης % 0,5 για την εισαγωγή τωνμειονοτικών μαθητών στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας.Ενώ μέχρι τη χρονιά εκείνη ουδείς μειονοτικός φοιτούσεστα ελληνικά πανεπιστήμια, σήμερα ο αριθμόςτων φοιτητών και σπουδαστών προσεγγίζει σε χίλιουςχάρη στο μέτρο αυτό της θετικής διάκρισης.* Μια άλλη πολύ σημαντική εξέλιξη ήταν τοΠρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων, τουοποίου η δεκαετής εφαρμογή ήταν κάτι πολύ παραπάνωαπό μια «μεταρρυθμιστική παρέμβαση στηνεκπαίδευση της Μειονότητας της Θράκης». Ήταν μιαμακράς πνοής κοινωνική, πολιτική, διακοινοτική δημοκρατικήεπένδυση στη Θράκη της πολυπολιτισμικότητας,της αλληλοκατανόησης, του αλληλοσεβασμούκαι της ομαλής συμβίωσης. Χρήζει ιδιαίτερηςμνείας το γεγονός ότι το Πρόγραμμα ενώ ξεκίνησε ωςενισχυτική διδασκαλία της ελληνικής στην πορεία τουσυμπεριέλαβε δευτερεύοντος και τη διδασκαλία τηςτουρκικής ικανοποιώντας το σχετικό αίτημα της Μειονότητας.* Η σημαντική βελτίωση της διαρροής τωνμειονοτικών μαθητών στο γυμνάσιο και στη δευτεροβάθμιαεκπαίδευση είναι ένα άλλο θετικό στοιχείο.* Τα μέτρα θετικής διάκρισης και ανάλογεςπαρεμβάσεις στην εκπαίδευση πρέπει να συνεχισθούνκαι να εμπλουτισθούν με άλλα έως ότου γεφυρωθεί τοχάσμα μεταξύ μειονοτικού και πλειονοτικού στοιχείου.* Η μειονοτική εκπαίδευση υφίσταται από τηςσυστάσεως της Μειονότητας, αναφέρεται στην ιδρυτικήτης πράξη, της έχει παραχωρηθεί ως προνόμιο,αποτελεί σημαντικό συστατικό στοιχείο της μερικήςαυτονομίας που απολαμβάνει, να ορίζει δηλαδή κατάτα καθιερωμένα ως ξεχωριστή κοινότητα τα του οίκουτης, και είναι συνυφασμένη με την ταυτότητά της. Είναιφυσικό να την υπερασπίζεται και να θέλει τη βελτίωσηκαι τον εκσυγχρονισμό της. Και να καταγγέλλειτην υποβάθμιση και την περιθωριοποίησή που έχειυποστεί. Για τη Μειονότητα έχει τεράστια συμβολικήσημασία. Θα ήταν εντελώς αφύσικο και ισοδυναμούσεμε πράξη αυτοκαταστροφής να την αποποιηθεί.* «Το μειονοτικό σχολείο είναι κακό σχολείοκαι καλλιεργεί τον απομονωτισμό και τη γκετοποίηση.»Η πραγματικότητα αυτή δεν είναι η μόνη αλήθεια.Το μειονοτικό σχολείο μεταξύ 1950 και ’65 ήτανκαλό σχολείο, ισάξιο του δημοσίου. Μια προσωπικήεμπειρία: Το μειονοτικό γυμνάσιο-λύκειο Celal Bayarτα χρόνια εκείνα ήταν ανώτερο των δημοσίων. Τα όσαδιδαχθήκαμε και κυρίως πειραματισθήκαμε τότε στιςπρώτες τάξεις του γυμνασίου στα εργαστήρια φυσικής,χημείας και βιολογίας εγώ τα επανέλαβα στοπρώτο έτος της Ιατρικής 1968 στη Θεσσαλονίκη καιμάλιστα ήταν σε μικρότερη έκταση λόγω έλλειψηςμέσων.Το μειονοτικό σχολείο κατάντησε κακό σχολείομετά από συστηματικές προσπάθειες που κατέβαλε ηΔιοίκηση προς την κατεύθυνση αυτή. Δεν έγινε μόνοτου.Ως βασικό όργανο κακοποίησης της μειονοτικήςεκπαίδευσης χρησιμοποιήθηκε η Ειδική ΠαιδαγωγικήΑκαδημία Θεσσαλονίκης (ΕΠΑΘ) για τους Μουσουλμάνουςπου λειτουργεί από το 1968 μέχρι σήμερα γιατην παραγωγή εκπαιδευτικών για το τουρκόφωνοκομμάτι. Στα χρόνια της Μεγάλης Δίωξης η μειονοτικήεκπαίδευση δια μέσου της ΕΠΑΘ, αλλά και μεάλλα μέτρα οδηγήθηκε σε πλήρη κρατικοποίηση μετην ουσιαστική κατάργηση των αυτοδιοικητικών χαρακτηριστικώντης και μετατράπηκε σε «μηχανισμόπου παρήγαγε την αμορφωσιά».* Η Πολιτεία και σήμερα εξακολουθεί ναθεωρεί τη μειονοτική εκπαίδευση ως ανεπιθύμητηδραστηριότητα και δεν επιτρέπει τη βελτίωση καιτην αναβάθμισή της. Δεν προχωρά στην τυπική τηςκατάργηση, προφανώς λόγω των συμβατικών υποχρεώσεώντης, αλλά τη διατηρεί υποβαθμισμένη καιτην καθιστά απωθητική. Στρέφει τη Μειονότητα προςτη δημόσια εκπαίδευση και η μειονοτική εκπαίδευσησυρρικνούμενη συνεχώς οδηγείται βαθμιαία στην αυτοκατάργησήτης.* Το αίτημα της Μειονότητας είναι να αναβαθμισθείη μειονοτική εκπαίδευση και να επιτραπεί ηελεύθερη ανάπτυξή της. Και ο μειονοτικός γονιός ναμην εξαναγκασθεί να στείλει το παιδί του σε δημόσιοσχολείο. Η προτίμηση του μειονοτικού ή του δημόσιουσχολείου να μην είναι προϊόν εξαναγκασμού, αλλάτης ελεύθερης βούλησης του κάθε γονιού.32 Azınlıkça