Ago kaj Reago - Cindy

112 Ago kaj Reago – Andreo Ludoviko / Chico Xavier
nenian
ekkrii:
maldiskretan demandon. Mi nur kuraĝis respekte
– Ho mia Dio, kiom da tempo ni iafoje uzas, por
korekti nur unuminutan malsaĝaĵon!
– Vi estas prava, Andreo – bonkore rediris Silas–,
la Leĝo estas leĝo pri ago kaj reago... La agado
de malbono povas esti rapida, sed neniu scias, kiom da
tempo postulos la reagado nepre necesa por la restarigo
de la supera harmonio de la vivo, rompita de niaj faroj
kontraŭaj al bono...
Kaj ridetante:
– Ĝuste tial Jesuo rekomendis al la enkarniĝintaj
estuloj: “Konsentu rapide kun via kontraŭulo, dum vi
estas kun li sur la vojo”
(*) . Tiel estas, ĉar neniu Spi-
rito eniras en la Ĉielon sen la paco de konscienco, kaj,
se estas pli facile forfini kverelojn kaj reĝustigi malkon-
sentojn, dum ni iras tiun saman vojon, kiel niaj viktimoj
sur la Tero, estas tamen tre malfacile klopodi por solvi
niajn krimajn enigmojn, kiam jam nin envolvas la infera
nebulego.
Ĉi tiu rimarko estis taŭga kaj ĝusta.
Sed ni ne povis plue interparoli.
Al Leonel, kies aplombon ni konis, ĉe nia mirego est-
is la okuloj malsekaj... Silas levis siajn okulojn al la
Ĉielo, dankante por la beno de tiu komenciĝanta aliiĝo,
kaj prenis lin en siajn brakojn.
La malfeliĉa frato de Klarindo volis paroli... Ni ri-
markis, ke li intencas trakti pri la morto de Alzira sur
la lago, sed la Asistanto promesis al li, ke ni revenos
en la morgaŭa vespero.
Tuj poste ni revenis al la Domo, sed nek Hilario nek
mi kuraĝis konversacii kun tiu brava kamarado, kiu, kun
malgaja animo, enprofundiĝis en multesignifan silenton.
(*) Laŭ Mateo, 5:25. – La Trad.