Ago kaj Reago - Cindy

Ĉap. XIV – Interrompita elaĉeto 169
aĝan fratineton, konfiditan al ŝi de la baldaŭ mortontaj
gepatroj, Ildeo ne hezitis atendi ties floradon, por ankaŭ
tiun submeti al siaj fiaj kapricoj. Tiam en absoluta mo-
rala putriĝo, li ĵetis ilin en prostitucion, en kies mallum-
aj katenoj la malfeliĉaj virinoj baraktadis kvazaŭ hirund-
oj, algluiĝintaj al ŝlimo... La forlasita edzino, kiu tiam
estis tiu sama lia nuna edzino, suferante, ne kapabla
elteni en sia izoleco, post kvin jaroj da atendado kaj so-
luleco akcpetis la kompanion de honesta kaj laborema
sinjoro, kun kiu ŝi kvazaŭedze ekvivis...
“Tagoj tagojn sekvis, kaj kiam Ildeo, ankoraŭ rilate
juna, sed tute venkobatita de malsobreco kaj diboĉado,
revenis malsana al la urbo, kie li estis edziĝinta, celante
la societon de sia edzino, kies karesan fidelecon li mem
detruis, ne kun la deziro ŝin helpi aŭ ami, sed ja en la
intenco ŝin sklavigi kiel flegantinon de lia kadukiĝinta
korpo, jen li nun ŝin trovas vivanta feliĉe kun alia viro...
Impulsite de ĵaluzo ja nekomprenebla, ĉar li mem for-
rifuzis sian hejmon sen justa kaŭzo, li ne toleras vidi la
feliĉon de sia edzino kaj murdas la elektiton de ŝia koro.
“Post nelonge la tuta grupo, kiun Ildeo malfeliĉigis,
inkluzive de li mem, kolektiĝas en la Spirita Sfero, kie
la justeco de la Leĝo pesas ĉies meritojn kaj malmerit-
ojn... Kaj sub la protekto de abnegaciaj Bonfarantoj
la personoj de tiu dolora dramo revenas por la elaĉeto
per reenkarniĝo, kun Ildeo kiel la plej priresponda, ĉar
la plej kulpa. Marcela konsentas helpi lin kaj reprenas
sian antaŭan lokon, ĉe lia flanko, kiel fidela edzino. Ro-
berto estas tiu murdita kamarado, kiu revenas kaj de
kies vivo Ildeo fariĝis ŝuldanto. Sonja kaj Marcia estas
tiuj du fratinoj, iam ĵetitaj de li en malvirton kaj krimon,
hodiaŭ kiel liaj karegaj filinoj, atendantaj lian helpon
por sia rehonoriĝo.”
La Asistanto iomete haltis kaj aldonis:
– Sed vi ambaŭ ja scias, ke reenkarniĝo por el-
aĉeto estas ankaŭ ia perfekta revizio. Se ni ne klopodas
por nia intensa kaj radikala alliĝo por la bono, per edi-
fa lernado, kiu edukas nian cerbon, kaj per amo al la
proksimulo, kiu rafinas nian sentadon, ni estas hodiaŭ,
same kiel hieraŭ, tentataj de niaj mizeraĵoj, ĉar ni ja