Ago kaj Reago - Cindy

More documents

Recommendations

Info

232 Ago kaj Reago – Andreo Ludoviko / Chico Xavier Diskretaj larmoj ŝprucadis tie kaj tie... Ni ĉiuj ŝuldis al tiu admirinda mentoro mensklar- econ kaj esperon, energion kaj konsolon. Post la simpla ceremonio de la transdono de funkcio la nova estro stariĝis kaj promesis direkti la domon kun lojaleco al Nia Sinjoro Jesuo Kristo. Por diri la veron, mi tamen ne kredas, ke la Instruanto Arando, ĵus ven- inta, povis en tiu momento altiri de ni pli streĉan atent- on, kaj apenaŭ li residiĝis sur la brakseĝo, kiun la soleno rezervis por li, Druso leviĝis kaj petis la permeson preĝi ĉe tiu adiaŭo. Ĉiuj fruntoj kliniĝis silente, dum lia voĉo altiĝis al la Senlima Spaco, simile al melodio traplektita per larmoj. – Sinjoro Jesuo! – li humile ekkriis – En ĉi tiu momento, kiam ni oferas al vi niajn korojn, konsentu, ke niaj animoj adorkliniĝu, por danki vin por la lumbenoj, kiujn via senfina boneco donis al ni ĉi tie dum kvindek jaroj da amo! Vi, Majstro, kiu starigis Lazaron el lia tombo, ankaŭ min levis el la mallumo al la elaĉeta aŭroro, surverŝante la inferon de mia kulpo per la roso de via kompatemo! Vi etendis viajn amikajn brakojn al mia spirito, dro- ninta en la marĉejo de krimo. Vi kondukis min de la punŝtipo de la konsciencori- proĉo al la servado de la espero. Vi revigligis min, kiam miaj fortoj jam svenis... En la tagoj de aflikto vi estis mia kuraĝigilo en mia korpremateco; sur pli malglataj vojoj vi estis, en ĉiaj cirkonstancoj, mia fidela kamarado. Vi senbrue instruis min, ke nur per la rericevo de la respekto al mi mem, ĉe la pagado de miaj ŝuldoj, mi povos klopodi por reakiri mian pacon... Kaj vi, Sinjoro, konfidis al mi la laboron en ĉi tiu regenera loĝejo, kiel konstantan helpon de via senlima bonvolemo, por ke mi povu elveni el la nokta mallumo en la lumon de nova tago! Mi do dankas vin por la instruantoj, kiujn vi havigis al mi kaj al kies elkora sindono mi estis ĝis nun tiel peza, por la noblaj kamaradoj, kiuj tiom da fojoj elportadis
Ĉap. XX – Kortuŝanta surprizo 233 miajn postulojn, kaj por la malsanaj fratoj, kiuj donis al mia koro tiom da altvaloraj instruoj! Kaj nun, Sinjoro, kiam la mondo de la homoj denove malfermos al mi siajn pordojn, akompanu min, kiel al- donon de favorkoreco, per la graco de via beno. Ne permesu, ke la komforto de la mondo igu min forgesi vin kaj devigu min al la kunvivado kun la humil- eco, por ke la fiero min ne sufoku. Donu al mi la edifan lukton kiel instruanton de mia elaĉeto kaj ne deklinu vian rigardon for de miaj paŝoj, eĉ se por tio konstanta suferado devus stampi miajn tagojn. Kaj, se eble, konsentu, ke la ĉi tieaj fratoj subtenu min per siaj pensoj kaj helpopetoj, por ke, sur la ŝton- plena vojo de la regeneriĝo, kiun mi bezonas, mi ne la- ciĝu laŭdi vian superegan amon por ĉiam! Druso eksilentis en larmoj. En la salono pluvis lumineskaj floketoj, ŝajnantaj etaj steloj, kiuj delikate disfumiĝis, apenaŭ tuŝinte niajn fruntojn... Ekster la domo furiozis tempesto per timegigaj kon- vulsioj; sed interne regis en ni la certeco, ke, trans la regiono de mallumo, la senlima ĉielo eterne lumradias... Ni kolektiĝis al Silas kaj kun li ni iris al la sindona Instruanto por la lasta saluto, ĉar ankaŭ ni ambaŭ, Hi- lario kaj mi, devis foriri pro la elfiniĝo de nia tasko. Druso nin patre ĉirkaŭprenis kaj, eble tial, ke ni lon- ge daŭrigis tiun elkoran brakumon, provante elmontri al li nian grandegan estimon, li fiksis sur ni siajn okulojn kaj diris emociita: – Dio nin benu, miaj infanoj! Ni iam unu alian denove renkontos. Kun voĉo sufokita de emocio ni kisis lian dekstran manon en profunda silento, ĉar ja nur larmoj povus iel esprimi nian dankon kaj tuŝitecon en tiu neforgesebla adiaŭ... FINO
Page 2 and 3:
Francisco Cândido Xavier (Mediumo)
Page 4 and 5:
Prezento Dank’al Dio, estimata le
Page 6 and 7:
Ĉe la centjareco de Spiritismo La
Page 8 and 9:
Ĉe la centjareco de Spiritismo 11
Page 10 and 11:
14 Ago kaj Reago - Andreo Ludoviko
Page 12 and 13:
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 20 and 21:
Page 22 and 23:
Page 24 and 25:
Page 26 and 27:
III Agado sur la memoron La nova ka
Page 28 and 29:
Page 30 and 31:
Page 32 and 33:
Page 34 and 35:
Page 36 and 37:
Page 38 and 39:
Page 40 and 41:
Page 42 and 43:
Page 44 and 45:
Page 46 and 47:
Page 48 and 49:
Page 50 and 51:
Page 52 and 53:
Page 54 and 55:
Page 56 and 57:
Page 58 and 59:
Page 60 and 61:
Page 62 and 63:
Page 64 and 65:
Page 66 and 67:
Page 68 and 69:
Page 70 and 71:
Page 72 and 73:
Page 74 and 75:
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85:
Page 86 and 87:
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110 and 111:
Page 112 and 113:
Page 114 and 115:
Page 116 and 117:
Page 118 and 119:
Page 120 and 121:
Page 122 and 123:
Page 124 and 125:
Page 126 and 127:
XI La templo kaj la parolejo Post l
Page 128 and 129:
Page 130 and 131:
Page 132 and 133:
Page 134 and 135:
Page 136 and 137:
Page 138 and 139:
Page 140 and 141:
Page 142 and 143:
Page 144 and 145:
Page 146 and 147:
Page 148 and 149:
Page 150 and 151:
Page 152 and 153:
Page 154 and 155:
Page 156 and 157:
Page 158 and 159:
Page 160 and 161:
Page 162 and 163:
Page 164 and 165:
Page 166 and 167:
Page 168 and 169:
Page 170 and 171:
Page 172 and 173:
Page 174 and 175:
Page 176 and 177:
Page 178 and 179: 182 Ago kaj Reago - Andreo Ludoviko
Page 212 and 213: XIX Sankcioj kaj helpoj Post sia tr
show all

Ago kaj Reago - Cindy

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?