Ago kaj Reago - Cindy

Ĉap. VIII – Preparado por la reveno 91
– Ĉi tio do signifas – mi intermetis –, ke, se ni
parolus al ili pri la surtera riĉeco, ekscitante ilian ple-
zuron ĉe la homa posedo, ili sendube donus al ni la plej
grandan atenton...
– Jes.
– Kial do ĝin ne fari? – demandis scivola mia
kamarado.
– Ne estus al ni permesite misuzi la tempon –
respondis nia amiko –, des pli ĉar la nin koncernanta
laboro atendas nin proksime kaj ĝis nun ni ne scias, kiel
niaj taskoj disvolviĝos.
Efektive, ni eniris, kaj la movado en la dominterno
estis ja miregiga. Naŭzaspektaj elkarniĝintoj iradis tien
kaj reen laŭ la longaj koridoroj, duonfrenezaj konver-
saciante, kvazaŭ ili parolis en sia propra menso.
Mi provis ion noti al mi el tio, kion mi povis aŭdi:
oro estis la temo fundamenta de ĉiuj tiuj sensence in-
terkruciĝantaj monologoj.
Eble tial, ke, pli akre vidante, li penetris la intrig-
ojn de tiu medio, Silas subite haltis kaj, lasinte nin tri
en malproksima angulo de malnova ĉambro, foriris, pet-
ante nin singarde atendi lian revenon. Li intencis an-
ticipe ekzameni la tabelon de niaj taskoj.
Post kelke da minutoj li revenis, por nin forkonduki.
Li kondukis la fratinon Alzira en la ĉambron, kie
Adelia, la domestrino, ripozis apud siaj infanoj, klarig-
ante, ke ne estas konsilinde, ke Alzira tuj renkontiĝu
kun tiuj fratoj, fariĝantaj turmentantoj; tie do ni ŝin
lasis sub la gardo de Hilario, kiu, videble, ne volonte
restis malproksime de ni, obeante la postulon de tiu
observado.
Duope kun mi, la Asistanto diris, ke por helpi kun
la dezirinda profito, ni devus antaŭ ĉio scii aŭdi, kaj ke
tial, miaflanke, mi ne pensu malhelpi liajn laborojn en
la okazo, se io ŝajnos al mi stranga en la sinteno, kiun
li eble devos preni.
Mi komprenis, kion Silas intencis diri, kaj pretiĝis
por silente observi, lerni kaj kunhelpi.
Ni eniris en malvastan ĉambron, kie unu homo, kun