Ago kaj Reago - Cindy

Ĉap. VII – Altvalora konversacio 83
an moratorion dum la unua tempo en la spirita sfero,
tuj post nia migrado tra la materia kampo.
“Atinginte maljunecon, la plimulto el la enkarniĝ-
intoj en la mondo ordinare fariĝas, en la lastaj stadioj
de sia ekzistado, meditemaj, serenaj kaj mildmanieraj.
La infanecaj mensoj, eĉ ĉe la kadukeco de la pure ma-
teriaj fortoj, restas frivolaj kaj neprirespondaj; sed la
koroj, maturiĝintaj pri la konado de la vivo, profitas,
dank’al natura intuicio, maljunecon kaj doloron, por pli
ĝuste rezoni, ĉu sin tutan dediĉante al sia kredo en la
religiaj temploj, per kio ili certigas al si pli grandan in-
ternan ekvilibron, ĉu fervore praktikante kariton, per kio
forviŝiĝas el ilia memoro la malpli agrablaj okazaĵoj;
ili tiamaniere preparas, kun laŭdinda ĝusteco kaj admir-
inda saĝo, sian neeviteblan transiron en la Superan
Vivon.”
Laŭ la rigardo de Druso ni komprenis, ke nia ren-
devuo estas baldaŭ finiĝonta, kaj tial mi kuraĝis anko-
raŭ demandi:
– Amika ministro, komprenante, ke certaj ŝuldoj
pro sia karaktero kaj graveco postulas de ni plurajn ek-
zistadojn, t.e. migradojn en la surtera karno, por sia
elpago, kiel oni ilin konsideru rilate la memoron? Mi
ekzemple, mi sentas, ke malantaŭ mi staras grandega
amaso da ŝuldoj, sed ilin mi nun ne memoras...
– Jes, jes... – li klarigis –, ĉi tiu afero estas
demando pri tempo. Ju pli longe ni ĉi tie restas en la
rebonigado de la perispirito, fidele plenumante niajn dev-
ojn al la Leĝo, des pli ampleksa fariĝas nia memorado.
Ĉe pli akra klarvideco ni pli funde penetras la sferojn de
la memoro. Tiel, post multe da jaroj da servado en la sur-
teraj spiritaj regionoj ni pretervole enpaŝas en la rondon
de malpli ĝojaj rememoroj, konstatante aliajn flankojn
de nia “karmo” aŭ “konto”. Kvankam dankaj al la bon-
volemo de la Instruantoj kaj Amikoj, kiuj pardonas al
ni ne tute noblan pasintecon, ni tamen neniam indulgas
niajn proprajn mizeraĵojn; tial ni sentas en ni la devon
peti la superajn aŭtoritatojn pri novaj malfacilaj kaj
profitaj reenkarniĝoj, kiuj nin reedukus aŭ alproksimigus
al nia necesa rehonoriĝo. Ĉu vi komprenis?