Ago kaj Reago - Cindy

Ĉap. X – Interkompreno 125
funde sondante ŝian pasintaĵon, kio cetere farus nian
esploron pli teda.
Kaj kun rideto:
– Alzira, kompare kun ni, estas iu, jam posedanta
grandan porcion da ĉielo en sia koro... La ŝin koncern-
antaj aferoj devas esti ekzamenataj en la Ĉielo...
Ni dume venis al la Domo, kaj enfermiĝinte en nin
mem, ni komencis digesti en niaj spiritoj ĉi tiujn lecion-
ojn... La scenoj de amo kaj malamo, sufero kaj venĝo
de la afero de Antono Olimpo estis tiaj samaj kiel en niaj
personaj dramoj, reliefigante la neceson de amo kaj par-
dono en niaj vivoj, por ke per pura sento ni povu eliri
el la ombro en la lumon...
En ĉi tiuj profundaj konsideroj ni plej sopire atendis
la morgaŭan vesperon.
Kiam venis la beninda tempo de nia studado, la Asist-
anto, en longa konversacio duope kun la fratino Alzira,
petis ŝin denove renkontiĝi kun ni, en difinita horo, ĉe
tiu lago, kie ŝi elkarniĝis. Post tio li petis du el la serv-
antinoj en la domo akompani ŝin dum ŝia irado, instrukci-
ante ilin, ke tiu nia amikino venu al ni nur vokita de
nia deĵoranta grupo.
Post la kutima ekskurso ni venis en la hejmon de
Ludoviko, kie Klarindo kaj Leonel kun kora intereso nin
atendis.
Silas ree kondukis nin en la hospitalon, kiun en la
hieraŭa tago ni estis vizitintaj, kaj fluigis magnetajn
emanaĵojn sur Laŭdemiran kaj ŝian ĵus naskitan infa-
neton. Post ĉi tiu nelonga helpservo li kondukis nin en
grandan loĝejon, ĉe kies sojlo nin afable akceptis sim-
patia elkarniĝinta maljunulo.
– Jen nia frato Paŭleno, kiu jam longe subtenas la
laborojn de sia filo, inĝeniero sur la Tero – informis
la direktanto de niaj taskoj.
Paŭleno enlasis nin en la internon de sia hejmo, kaj
tie, en granda kabineto, ni ekvidis maturan sinjoron, kli-
nitan super libro.
La ĝentila gastiganto prezentis lin al ni kiel sian
enkarniĝintan filon, kies teknikan laboradon li sekvadis
kun konstanta sindonemo. Li demandis nian estron, per