Ago kaj Reago - Cindy

Ĉap. XIX – Sankcioj kaj helpoj 223
aŭ per servado al la proksimulo, per kio ĝi altiras por
sia bono altvalorajn rimedojn. Ni ne forgesu, ke bono
estas la vera aganto kontraŭ malbono.
– Tamen – aldiris Hilario – estus juste memorigi,
ke ankaŭ la bestoj suferas diagnozeblajn malsanojn, kiel
la afta epidemio, rabio, pneŭmonio...
– Kaj same la vegetaĵoj, kun siaj propraj malsanoj,
postulas grasigaĵojn kaj fungodetruilojn – alplenigis la
mentoro, ridetante.
Kaj li aldonis:
– Doloro estas el la plej gravaj elementoj de la
ekonomio de la disvolviĝanta vivo. Fero sub martelego,
semo en kavo, besto buĉata, kiel ankaŭ infano ploranta,
nepriresponda aŭ duonkonscia, por disvolvi siajn organ-
ojn – ĉiuj spertas la doloron-evolucion, kiu agas el eks-
tere internen, perfektigante la estaĵon, kaj sen kiu ne
ekzistus progreso. Sed en nia studado ni esploras la
doloron-elpagon, kiu venas el interne eksteren, markante
la homon tra la jarcentoj, retenante lin en implikitaj
afliktolabirintoj, por lin korekti koncerne la Justecon...
Estas ja tre malsame...
– Kurioza afero! – ekkriis Hilario – Mi neniam
antaŭe ekpensis pri similaj komprenaĵoj... Doloro-evo-
lucio, doloro-elpago...
– Kaj al tio ekzistas ankoraŭ la doloro-helpo –
bonvole aldonis Druso.
– Kio do!
Rimarkinte la surprizon, stampitan sur niaj vizaĝoj,
la direktoro plue parolis:
– Ĉe multe da okazoj, dum la homa batalado, la
animo sin ŝarĝas per ŝuldiĝoj pezaj laŭ tia aŭ tia senco.
Ordinare ni rikoltas profitojn en iuj sektoroj, sed en aliaj
ni perdas. Kelkafoje ni vive interesiĝas pri la perfekt-
iĝo de la proksimulo, sed forgesas nian propran plibon-
iĝon. Tial, dank’al la interveno de amikoj, sin dediĉantaj
al nia feliĉo kaj venko, ni ricevas la benon de doloraj
longedaŭraj malsanoj en la materia envolvaĵo, celantaj
ĉu evitigi al ni falon en la abismon de krimo, ĉu pretigi
nin por la elkarniĝo, por ke ni ne estu trafitaj de iaj
frakasantaj surprizoj ĉe la transiro en la morton. In-