Ago kaj Reago - Cindy

Ĉap. XIII – Nepagata ŝuldo 159
co, naskus konfuzojn kaj tumultojn kun neantaŭvideblaj
sekvoj. Li do travivas batalhalton, kiel provon de for-
geso, por estonte povi alfronti la sumon de la ŝuldoj, en
kiujn li implikiĝis, ilin digne pagante en la plej proksi-
maj jarcentoj per fera energio en memvola rifuziĝo.
– Sed – demandis Hilario maltrankvila –, ĉu la
Superega Spirita Regantaro ne disponas rimedojn por en-
karcerigi lin ekster la karno?
– Ho ne – reespondis Silas –, tio ne estas neebla.
Tamen, se ni havas dolorajn karcerojn por la pagado de
la krimoj, nigrigantaj la homan menson – kaj multaj
mensoj aspektas kvazaŭ abismoj de mizero kaj teruro –,
estas necese konsideri, ke la tie apartigitaj kulpuloj sin
reciproke altiras, infektante unu alian per siaj moralaj
vundoj, kreante al si la inferon, en kiu ili kelkatempe
ekvivas. Aliflanke ni havas multe da institucioj, funkci-
antaj kvazaŭ oranĝerioj, kie elkarniĝintoj kviete dorm-
adas longan tempon, dronante en inkuboj, kiun ili en
certa grado meritas, post sia transiro tra la tombo...
“Sed ĉe Sabeno estas escepta okazo de sistemaj ri-
belemo kaj krimemo, en kies ombro li unu tagon eksent-
is, ke liaj fortoj disfalas. Riproĉo de konscienco tra-
pikis al li la koron, simile kiel mortiga kuglo frapas libere
irantan tigron... La preĝo ekfulmis en lia konscienco,
kaj antaŭ ol lia nova teniĝo naskus fiajn reagojn kaj
venĝojn kontraŭ la homoj, kiuj lin kompaniis sur la ma-
lica vojo, li estis enloĝigita en la Domon, kie kompren-
eble li estis hipnotigita kaj longe ekdormadis; iam pli
malfrue lin ricevis la kareso de Poliana, kiun tiam ŝia
propra sinofero izolis por regeneriĝo.
“Kiel do ni vidas, tiel fortikaj estis la ligiloj de nia
kamarado en la inferaj regionon, ke per favoro de Jesuo
li estis kelkatempe kaŝita en ĉi tiun monstran korpon,
en kiu li ne nur havas neniajn rilatojn kun la ekstera
medio, sed ankaŭ estas iel nerekonebla, por sia propra
utilo. Estas nepre necese, ke la tempo kune kun la
Dia Boneco subtenu liajn afliktantajn kompleksajn pro-
blemojn.”
Kaj fiksante sur ni serenan rigardon, li aldonis:
– Ĉu vi komprenis?