Ago kaj Reago - Cindy

56 Ago kaj Reago – Andreo Ludoviko / Chico Xavier
raktadas miloj da malfeliĉaj menskonfuzitaj animoj, Hi-
lario demandis:
– Ĉu ne eble estas veni al tiaj lokoj, por kvietigi
la dolorojn de suferantoj?
Nia nova amiko faris doloran grimacon de malĝojo
kaj rezignacio kaj respondis:
– Ne eble...
Kvazaŭ helpe al sia kamarado, Silas aldiris:
– Ĝenerale la estuloj, loĝantaj en ĉi tiuj kavernoj,
plej ofte portas ekstreman ribelemon, kaj en la frenezo,
al kiu ili sin fordonas, ili fariĝas efektivaj demonoj de
malsaĝo. Ili devas volontiĝi al la klare difinita kaj paca
alĝustiĝo al sia situacio, por povi, eĉ duonsenkonsciaj,
profite ricevi la helpon, kiun oni oferas al iliaj koroj.
Kaj kvazaŭ dezirante transiri al la pruvo de sia
aserto, li invitis nin trarigardi la plej proksimajn ĉelojn.
– Kiom da malsanuloj nun enloĝigitaj?
Orzil respekte kaj senhezite respondis:
– Ĉi tie troviĝas tri absolute senkonsciaj amikoj.
Post kelke da paŝoj ni ekaŭdis tondran kriegadon.
La instalaĵoj, destinitaj por la malsanuloj, situaciis
ĉe la fundo, simile al vastaj fakoj de komforta ĉevalejo.
Ĉi tiu estas la figuro plej taŭga por mia rolo de priskrib-
anto ĉar, de naturo limiĝante je sia celo bridi krudajn
animojn, la domo mem estis krude konstruita kaj sekura.
Laŭgrade kiel ni alproksimiĝis al tiu rifuĝejo, mal-
agrabla odoro atingis niajn nazojn.
Respondante mian internan demandon, la Asistanto
klarigis:
– Neniu el vi ne scias, ke ĉiujn estulojn envolvas
ia vitala “haloo” el la energioj, kiuj vibras en ilia pro-
fundo, kaj ke tia “haloo” konsistas el eroj da forto, kiuj
disradias en ĉiujn flankojn, impresante nian flaradon
agrable aŭ malagrable laŭ la naturo de la individuo, kiu
ilin elĵetas. Tial, kiel okazas sur la Tero mem, tiel same
ĉiu estulo ĉi tie estas karakterizata de aparta elvaporaĵo.
– Jes, jes... – Hilario kaj mi samtempe kon-
firmis.
Sed la tranĉa odoro de putranta karno estis tie por
ni eksterordinara okazaĵo. Silas rimarkis nian miron kaj