Ago kaj Reago - Cindy

More documents

Recommendations

Info

228 Ago kaj Reago – Andreo Ludoviko / Chico Xavier Mia edzo estis ekstreme bonkora, traktis min kvazaŭ patro! De kiom da jaroj mi suferas, ho Sinjoro!? Vi, kiu resanigis leprulojn kaj demonhavantojn, etendu al mi vi- ajn amantajn brakojn! Prenu min el la infero, en kiun mi estis pelita! Helpu al mi, ho Kristo! Konsentu, ke mi ricevu de la edzo, kiun mi humiligis, la pardonon, kiun mi bezonas, por ke mia konscienco povu fervore preĝi! La konsciencoriproĉo estas fajro, kiu min konsumas! Kompaton! Kompaton! Kompaton! Ĉe la spontanea interrompo, kiu sekvis, ni vidis, ke la granda kondukisto ploras varmegajn larmojn. La unuan fojon antaŭ niaj okuloj Silas partoprenis en la magneta helpo. Malgraŭ la mirego videbla en lia vizaĝo li, kun la senvorta konsento de la estro, kiu si- lente cedis al li sian lokon, demandis maltrankvila kaj hezitanta: – Kia estas via nomo? – Aida... – estis ŝia respondo, kiu pli streĉigis nian atenton. Celante ekhavi pluajn informojn, kiel eble plej preci- zajn, la Asistanto ankoraŭ demandis per tremanta voĉo: – Aida, se vi estas la edzino de Druso, kiel vi kred- igas al ni, ĉu vi do ne memoras iun alian personon? ankoraŭ iun, kiu en la mondo eble estis parto de via vivo en la hejmo? – Ho, mi memoras... – ŝi respondis kun neesprim- ebla koreco –, mi ja memoras... Mia edzo portis kun si filon el sia unua edzino, junan kuraciston, nomatan Silas... Kaj elmontrante la ekstreman mensfiksecon, al kiu ŝi alĝustiĝis, ŝi murmure demandis: – Kie estas Silas, kiu ankaŭ ne aŭdas min? Ko- mence... li estis malkontenta de mia ĉeesto..., sed... kun la tempo... li fariĝis ia ido de mia koro, indulgema amiko... Silas! Ho jes, jes... Kiu rememorigas al mi la tempon pasintan? Ĉiam pli kreskis nia ĝenanta surprizo. Ankaŭ helpistoj falis sur la genuojn kun nereten- eblaj larmoj. Momente mi ĉion komprenis, rememorante tiun ne-
Ĉap. XX – Kortuŝanta surprizo 229 forgeseblan nokton, en kiu Silas ion diris al ni pri sia kortuŝanta historio. Tiu ĉi kompatinda frenezulino estis Aida, tiu suferanta vicpatrino. Nur nun ni rimarkis, ke la Instruanto kaj la Asistanto iam estis, inter la homoj, patro kaj filo... El tio venis la diskreta intimeco, kun kiu ili pretervole ligiĝis unu kun la dua en ĉiaj laboroj. Certe – mi ekpensis en mi – ili prenis sur sin aflikto- plenan mision en ĉi tiu persekutata karitodomo, ne nur por servi al malfeliĉaj elkarnuloj, sed ankaŭ por nobla celo de la koro. Sed mi ne povis longe doni liberan kuron al mia imagemo, ĉar Druso, nin ĉiujn kortuŝante, prenis en si- ajn protektemajn brakojn la malfeliĉan virinon kaj, al- preminte ŝin al la brusto, surgenue ekkriis al la Ĉielo per voĉo sufokita de larmoj: – Dankon, Sinjoro! Ankaŭ la pekuloj, kiel mi, hav- as sian tagon de danko! Nun, kiam vi redonis al mia krima koro mian edzinon, kiun mi venenis en la mondo, havigu al mi forton, por ke mi povu levi ŝin el la sufer- abismo, en kiun ŝi falis per mia kulpo! Estis rimarkebla lia penado por voki pli la Ĉielan Kompatemon, sed la plorsingultoj tute sufokis lian voĉ- on, dum safirblua lumo dense elverŝiĝis el la tegmento, kvazaŭ la Senfina Boneco tuj respondis la kortusantan petegon. Silas, ekstreme deprimita, helpis lin stariĝi, kaj am- baŭ foriris, kunportante tiun ĉifonaĵon, sed ne virinon, kun la triumfa emocio de iu, kiu konkeris altvaloran trofeon. Informite, ke la magnetaj laboroj ne daŭros plu en tiu nokto, ni foriris en nian apartan ĉambron kaj ko- mencis studadi niajn impresojn. En la sekvanta tago Silas venis al ni. Posedis lin ia mistera ĝojo, kvazaŭ li solvis longe turmentantan pro- blemon; kaj rememorigante al ni la Leĝon pri Kaŭzo kaj Efiko, li rapide klarigis la aferon. Druso kaj li estis patro kaj filo dum sia lasta ekzist- ado, kaj, ricevinte la permeson klopodi por trovi Aidan, kies pereon ili mem kaŭzis, ili ambaŭ sin dediĉas al la laboroj en la Domo kun la konsento de amikoj en la
Page 2 and 3:
Francisco Cândido Xavier (Mediumo)
Page 4 and 5:
Prezento Dank’al Dio, estimata le
Page 6 and 7:
Ĉe la centjareco de Spiritismo La
Page 8 and 9:
Ĉe la centjareco de Spiritismo 11
Page 10 and 11:
14 Ago kaj Reago - Andreo Ludoviko
Page 12 and 13:
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 20 and 21:
Page 22 and 23:
Page 24 and 25:
Page 26 and 27:
III Agado sur la memoron La nova ka
Page 28 and 29:
Page 30 and 31:
Page 32 and 33:
Page 34 and 35:
Page 36 and 37:
Page 38 and 39:
Page 40 and 41:
Page 42 and 43:
Page 44 and 45:
Page 46 and 47:
Page 48 and 49:
Page 50 and 51:
Page 52 and 53:
Page 54 and 55:
Page 56 and 57:
Page 58 and 59:
Page 60 and 61:
Page 62 and 63:
Page 64 and 65:
Page 66 and 67:
Page 68 and 69:
Page 70 and 71:
Page 72 and 73:
Page 74 and 75:
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85:
Page 86 and 87:
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110 and 111:
Page 112 and 113:
Page 114 and 115:
Page 116 and 117:
Page 118 and 119:
Page 120 and 121:
Page 122 and 123:
Page 124 and 125:
Page 126 and 127:
XI La templo kaj la parolejo Post l
Page 128 and 129:
Page 130 and 131:
Page 132 and 133:
Page 134 and 135:
Page 136 and 137:
Page 138 and 139:
Page 140 and 141:
Page 142 and 143:
Page 144 and 145:
Page 146 and 147:
Page 148 and 149:
Page 150 and 151:
Page 152 and 153:
Page 154 and 155:
Page 156 and 157:
Page 158 and 159:
Page 160 and 161:
Page 162 and 163:
Page 164 and 165:
Page 166 and 167:
Page 168 and 169:
Page 170 and 171:
Page 172 and 173:
Page 174 and 175: 178 Ago kaj Reago - Andreo Ludoviko
Page 212 and 213: XIX Sankcioj kaj helpoj Post sia tr
show all

Ago kaj Reago - Cindy

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?