Ψηφιακό Τεκμήριο

longum Ala-Thr-Ala
2.2 ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ∆ΙΣΧΙ∆ΟΒΑΚΤΗΡΙΟΥ
Το δισχιδοβακτήριο µπορεί να αναπτυχθεί σε µέσο που περιέχει λακτόζη,
τρία ελεύθερα αµινοξέα (κυστείνη, γλυκίνη και τρυπτοφάνη), διάφορες
βιταµίνες και νουκλεοτίδια, µέταλλα και άλατα αµµωνίου ως πηγή αζώτου
(Kantha D. Arunachalam, Ph.D. 1999)
Το δισχιδοβακτήριο είναι σε θέση να ζυµώσει ευρεία σειρά
υποστρωµάτων (γλυκόζη, γαλακτόζη, φρουκτόζη, ολιγοσακχαρίτες κλπ) .
Παρόλο που τα δισχιδοβακτήρια είναι αναερόβιοι οργανισµοί, µερικά είδη
µπορούν να ανεχτούν το οξυγόνο. Τα ένζυµα όπως η δισµουτάση του
υπεροξειδίου και η καταλάση, βοηθούν τον οργανισµό στην υπεράσπιση
ενάντια στα τοξικά αποτελέσµατα του υπεροξειδίου του υδρογόνου. Αυτά
τα ένζυµα είναι παρόντα αλλά σε πολύ µικρές συγκεντρώσεις στα Bifid.
infantis, breve, longum και adolescentis. Η NADH οξειδάση και η NADH
υπεροξειδάση είναι ένζυµα που συµβάλλουν σηµαντικά στη κατανάλωση
του οξυγόνου. Αυτά τα ένζυµα καταλύουν τις παρακάτω αντιδράσεις, χωρίς
τη συσσώρευση του υπεροξειδίου του υδρογόνου. Η ανάπτυξη των
βακτηρίων εξαρτάται από τη δραστικότητα των ενζύµων αυτών. ( Kantha D.
Arunachalam, Ph.D. 1999)
Ο2 + NADH + H + → H2O2 + NAD +
H2O2 + NADH + H + → 2H2O + NAD +
Το βέλτιστο pH για την ανάπτυξη των δισχιδοβακτηρίων είναι µεταξύ
6,5 και 7,0 και εµποδίζεται κάτω από 5,0 ή επάνω από 8,0 ανάλογα µε το
είδος (Scardovi, 1986 Hattingh & Viljoen, 2001). Η βέλτιστη θερµοκρασία
αύξησης για τα περισσότερα είδη δισχιδοβακτηρίου ανθρώπινης
προέλευσης είναι µεταξύ 36º C και 38° C, ενώ τα ζωικά είδη έχουν τη
16