Ψηφιακό Τεκμήριο

Guarner & Malagelada, 2003, Jiang et al., 1996, Robinson & Samona, 1992,
Blanchette, Roy, & Gauthier, 1995,Gomes & Malcata, 1999 Arunachalam,
1999, Brassert & Schiffrin, 2000, Lοurens- Hattingh & Viljoen, 2001).
6.1 ΘΡΕΠΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ∆ΙΣΧΙ∆ΟΒΑΚΤΗΡΙΩΝ
Τα δισχιδοβακτήρια έχουν δράση φωσφατάσης φωσφοπρωτεϊνών, η
οποία συµβάλλει στην αύξηση της απορρόφησης της πρωτεΐνης του
µητρικού γάλακτος µέσω της διάσπασης της καζεΐνης. Αυτό συµβάλει στην
ικανοποιητική απορρόφηση του µητρικού γάλακτος (Nishizawa, 1963). Η
κατακράτηση αζώτου είναι καλή στα νήπια µε φυσιολογίκή µικροχλωρίδα
δισχιδοβακτηρίων. Τα δισχιδοβακτήρια προάγουν το µεταβολισµό των
αµινοξέων, αλλά ο µηχανισµός δεν είναι σαφής. Ένας από τους ρόλους των
δισχιδοβακτηρίων στο έντερο των νηπίων είναι η καταστολή της ανάπτυξης
των σηπτικών βακτηρίων και µε αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται οι
απώλειες των θρεπτικών ουσιών.
Τα διάφορα είδη δισχιδοβακτηρίων µπορούν να συνθέσουν βιταµίνες όπως
η θειαµίνη (Bl), η πυριδοξίνη (B6), το φολικό οξύ (B9), η κυανοκοβαλαµίνη
(B12 ), νιασίνη, ασκορβικό οξύ, βιοτίνη και ριβοφλαβίνη (Deguchi et αl.,
1999).
Ένα σηµαντικό πλεονέκτηµα των δισχιδοβακτήριων έναντι των
άλλων προβιοτικών είναι η παραγωγή L-γαλακτικού οξέως το οποίο
µεταβολίζεται από τον ανθρώπινο οργανισµό προφυλάσσοντας τα βρέφη
(κάτω του ενός έτους) από το ενδεχόµενο µεταβολικής οξέωσης.
Τέλος τα δισχιδοβακτήρια αυξάνουν τη βιοδιαθεσιµότητα µετάλλων
όπως ασβέστιο, µαγνήσιο, ψευδάργυρος, σίδηρος µέσω ελάττωσης του pH
στο έντερο διευκολύνοντας έτσι την απορρόφηση των µετάλλων.
41