Anthologia latina sive poesis latinae ... - Centro Michels

PKAEFATIO XIII
Scilicet duodecim illi scholastici tempore ignoto, sed
quod antiquitatis ullimistemporibus non posterius fuisse^)
et poetarum nomina et uersuum elegantia et adiectiuorum
talium uelut colorificns mirificus iabiftcus laeti-
ficus (cf. et clarificat) frequens usus luculenter monstrant,
certamini poelico ita indulserunt, ut argumentis eisdem
singulis propositis monosticha, deinde disticha tristicha
tetrasticha hexasticha conscriberent, ultimo autem gradu
suam sibi quisque materiam eligentes maiora carmina
componerent (627 — 638). Nuilus autem eorum reliquis
maior minorue habebatur; quare quamquam eundem
nominum ordinem in omnibus dodecadibus seruatum
uidemus, lamen ne quisquam efferretur uel contemneretur,
]}rimum locum in unaquaque serie alius eorum
et is quidem qui omnino prioris dodecadis principem
sequitur tenet; ideo et reliquorum ordo ratione certa
instabilis est. Exempli causa, qui in prima serie enumeratur
tertius, secundus est in altera, primus in tertia,
in quarta deinde ultimum locum occupat, in quinta
paenultimum, et sic deinceps progreditur usque ad
quartum locum. lam puto intellegetur arlificiosa illa
concinnatio, quae in libris uetustis et optime omnium
in C elucet, in Petauiano autem et recentibus codicibus
(ubi nonnulla eorum Vergilio attribuuntur) et in editis
satis frequenter conturbatur. — Vetustissimus codicum
est Vossianus in quarto 8 6 (V, de quo cf. praef.
fasc. I
p. XXXVllI sqq.), quem ideo in inscriptione
nominaui, optimus autem accuratissimusque Parisinus
8 69 (Thuaneus) quem dixi C. Librorum familias quas
p. 49 breuiter indicaui, pluribus explicare taedet. Ipsorum
poetarum uitam plane ignoramus, cum praeter c.
638, quo lulianus Asmenio diem natalem gratulatur,
et si uis c. 630 Eusthenii de Achille et 631 Pompiliani
de Heclore, quae hos duos inter se maxime coniunctos
fuisse docent, nihil ad ipsos spectans in car-
"') Asclepiadii uersibus 629, 9. 10 usus est qui consolationem
ad Liuiam scripsit u, 371 sq.