Anthologia latina sive poesis latinae ... - Centro Michels

190 CARMINA
Et primi emicuil luminis aura leuis,
Incipit ilia sacri modulamina fundere cantus 45
Et mira lucem uoce referre nouam,
Quam nec aedoniae uoces nec tibia possit
Musica Cirrlieis assimilare modis.
Sed neque olor moriens imitari posse putetur
Nec Cylleneae fila canora lyrae. 50
Postquam Phoebus equos in aperta effudit Olympi
Atque orbem totum protulit usque means,
Illa ter alarum repetito uerbere piaudit
Igniferumque caput
ter uenerata silet.
Atque eadem celeres etiam discriminat horas 55
Innarrabilibus nocte dieque sonis,
Antistes luci, nemorum ueneranda sacerdos
Et sola arcanis conscia, Phoebe, tuis.
Quae postquam uitae iam mille peregerit annos
Ac se reddiderint' tempora longa grauem, eo
Vt reparet lapsum fatis uergentibus aeuum,
Adsuetum nemoris dulce cubile fugit,
Cumque renascendi studio loca sancta reliquit,
Tum petit hunc orbem, mors ubi regna tenet.
Dirigit in Syriam celeres longaeua uolatus, 65
Phoenicis nomen cui dedit ipsa Venus,
Secretosque petit deserta per auia lucos,
Sicubi per saltus silua remota latet.
Tum legit aerio sublimem uertice palmam,
Quae Graium Phoenix ex aue nomen habet, 70
44 primum g 46 luce et noua V referre V ciere uel
mouere g 47 aidoneae V ydoniae B idoneae s 48 cjrreis
V adsimulare 5, dedi ex V 49 nec B oloro, ultimo o eraso^
V putatur