Anthologia latina sive poesis latinae ... - Centro Michels

348 CARMINA
Vos superi et, quorum es merito miiii numinis instar,
Quem numquam posliiac spero uidere, parens,
Vnius in gremio spes nostra abiecta sodalis
Tabet et absenti perdita uerba sonat.
Ille iuuet forsan, sed uerba immensa locutis
Facta breui constant non repetenda modo.
Sciiicet in somnis quae poscunt plurima diuos
In fratrum auxiliis experietur inops.
Nos ubi praeteritis componimus orsa secuti
Temporis, his etiam credere fala uetant.
Interea rapit hora — nec est — reparabilis boram:
Nos lenta placuit tabe perire deo,
Vt pereunt miseri, quos uitae fructus ademtus
Deseruit, nulla post reparandus ope.
Tempore non illo Priamum periisse putabis,
Quo iacuit Teucro littore truncus iners;
Verum ut Thessalicis circum sua moenia funus
Hectoreum rapuit fortior hostis equis.
Non ea post ductos uicto ex Oriente triumphos
Exstinxit Magnum, quae tulit, hora, caput;
Illa illum exstinxit, campis congressa Philippis
Gaesarea populum quae ruit hora manu.
Scilicet hic uitae finis, qui finis honorum est,
Cumque sua pereunt prosperitate uiri.
Sic quod heri uixi, quia iam nox allera praesto est, 65
Non illud tempus, quod modo duco, uocem.
Quaeque dies sibi uila sua est; cum transiit illa,
Hesternae non est lux hodierna memor.
Quare, quem fructus uiuendi, uita relinquit:
Nempe quid hoc demto, mors nisi maesta, uenit? 70
Vndique quae laetis si se tristissima monstrat,
Quid miseris censes nolle parare mali?
Saepe ferunt uenti, saepe est firmissima nauis;
Mutarunt uenti flamina: nauis obit.
44 absentis b 49 sequuti /; 55 num putaris? 59
triumfos b 61 num concessa? 62 qua et manus Wernsd.
66 fort. Non; illud t. 70 moesta b 72 nolle] posse?