Anthologia latina sive poesis latinae ... - Centro Michels

154 CARMINA
Hic ego diuinos inter generatus honores
Mutaui Latio barbara uerba sono.
lam dimitte tuos, Paean o Delphice, cycnos:
Dignior haec auis est, quae tua templa colat.
692
B. M. - Buech. 42 PETRONII
^-
Naufragus eiecta nudus rate quaerit eodem
Percussum telo, qui sua fata legat;
Grandine qui segetes et totum perdidit annum,
In simili deflet Iristia fata sinu.
Funera conciliant miseros, orbique parentes
Coniungunt gemitus, et facit hora pares.
Nos quoque confusis feriemus sidera uerbis,
Et fama est iunclas fortius ire preces.
693
'VlkV- PETRONII
Si Phoebi soror es, mando tibi, Deiia, causam,
Scilicet ut fratri quae peto uerba feras:
'Marmore Sicanio struxi tibi, Delphice, templum
Et leuibus calamis candida uerba dedi.
Nunc si nos audis atque es diuinus Apollo,
Dic mihi, qui nummos non habet, unde petat?'
694
PETRONII
B. M. — Buech. 45
Omnia quae miseras possunt finire querellas,
In promptu uoluit candidus esse deus.
Vile holus et duris haerentia mora rubetis
3 honores S odores Bin. 6 cicnos S uos S iiox Bin.
auis ego 692. 2 cui S qui Bueck. fleat lacobs. 5 sortique
5, corr. Bin. 6 urna pares Reiskiiis 8 fas Buech. iunctas
Bin. socias Buech. constans S. Sequitur c. 218; Petronii, deinde
693. 2 si licet Buech. 4 condita Heins. 694. 1 querelas
S 3 olus S