Anthologia latina sive poesis latinae ... - Centro Michels

302 CARMINA
Virgineos habitare siniis et corporis arti
lussit inire uias paruaque in sede morari,
Quem sedes non ulla capit, qui lumine primo
Vidisti quidquid mundo nascente crearas.
Ipse opifex, opus ipse tui, dignatus iniquas
Aetatis sentire uices et corporis huius
Dissimiles perferre modos hominemque subire,
Vt posses monstrare deum, ne lubricus error
Et decepta diu uani sollertia mundi
Pectora tam multis sineret mortalia seclis
Auctorem nescire suum: te conscia partus
Mater et adtoniti pecudum sensere timores,
Te noua sollicito lustrantes sidera uisu
In caelo uidere prius lumenque secuti
[nuenere magi. tu noxia pectora soluis
Elapsasque animas in corpora functa reducis
Et uitam remeare iubes. tu lege recepti
Muneris ad Manes penetras mortisque latebras
Inmortalis adis. nasci tibi non fuit uni
Principium finisque mori; sed nocte refusa
In caelum patremque redis rursusque perenni
Ordine purgatis adimis contagia terris.
Tu solus patrisque comes, tu spiritus insons
Et toties unus triplicique in nomine simplex.
Quid nisi pro cunctis aliud quis credere possit
Te potuisse mori, poteras qui reddere uitam? 30
E. M. - 879
Miracula Christi
Angelus adloquitur Mariam, quo praescia uerbo
Concipiat salua uirginitate deum. —
5 arcti edd. 9 sui Ald.^ em. Scal. 12 possis Ald. 13
naxxi Heins. uarii ^/rf. 15 patris ^«r^. 17 an cursu? 18
coelo edd. 23 non fuit Barih. nam fuit Ald. 24 rechisa
(retusa) id. 24 repulsa Buech. 27 spirituum fons Barth.
29 Qui nisi praestares aliud edd. post Ald. Quid n. pro c. (al.
q. cr. p.) Te Barth. — 5 artus, 8 creares, 15 sciuere Deum
te, 17 sidere, 21 deest., 22 Mundus et ad, 23 adis; tibi tantum
non fuit, 24 finisue, 25 ad patrem scandis, 29 Quis: sic