Anthologia latina sive poesis latinae ... - Centro Michels

350
CARMINA
Verba cadunt pulcre, pectora maeror edit.
Sic ego qui medicas aliis dare molior herbas,
Nullius credam uulnera nostra manu.
Vna sed in cunctis data sunt solatia curis,
Sustineant lapso quae mihi membra pede.
Nulla, licet tenuis linquat spiramina uitae,
Absque interuallo sors iruculenta fuit,
Nempe quia est miseris aliquod quoque numen amicum; u
Qui patitur, nullis spernitur ille deis.
Venit ubi ad summum, non progressura ruina est,
Sed stetit et retro est uiribus acta suis.
Ipsa quoque e bustis extollier ossa uidemus,
Cum patria coluit relligione nepos.
Diruta murali tormento saxa feruntur:
Erigit his alio moenia Marte labor. —
Infelix quisquis nocet infelicibus umquam,
Hic meruit nullo tristia fine pali.
Omne quod hic cernis, tenuis modo corporis umbra est; is
Vix macie exesis artubus ossa traho.
Rarus aperta mouet procul internodia poples,
Consedit genubus tractus 1'ab ore tremor.
Sordibus et multo similis squalore sepultis
Vix inter uiuos larua uidenda uagor. u
Non tamen hoc hostes, n«n hoc mala numina possint,
Vt ualeat pronum nox pepulisse caput.
Anguibus Alcides et caesa languidus hydra
Non chortes limuit, grus homicida, tuas.
Briseis ut rapta est, amor aegrum inclusit Achillem, 135
Non metus Hectoreae Memnoniaeue facis.
Ille sed extincto rediit uigor acer amico,
Reddidit ut iustus deposita arma dolor.
Me quoque Fors mihi restituet, moribundaque membra
Viribus ire suis splendida fata dabunt. i4o
108 moeror b 120 cum] quae? 127 Vanis Burm. 133
Languidus 6, corr. Schrader. 134 hostes et tuos 6, correxi.
aues intellege Stymphalidas. 135 atrum 6, em. Buech. acrem
ci. Barth 137 exstincto b 140 an facta?