BIJDRAGE

DRABC.—DRACH. 137
Drabclocke. Eene stadsklok , welke door zekeren slag of door te
luiden , aan het werkvolk het sein gaf, , dat het huiswaarts kon keeren.
Later noemde men haar daarom werkklok. So e wie dranc metet te ge-
lage , naer dr abclocke, hi es om twintich scellinge. Belg. Mus. I , 249.
Drade. Snel, spoedig , onverwijld. Km. en PL. Van daar ons dra en
tveldra.
Men sals niet roemen voor een man,
Die d r ad e lopen of springhen can ;
Mer dats een man, ende die lopet d r a de,
Die den viant ontloopt wter helscher wade.
Spieg. der sondaren , aangeh. in sa y. Gesll. op ,wade".
Drafsack. Seheldnaant. Wdb. op BREDERO.
Draghbaer, draghtbaer. 1) Vruchtbaar. MEYER ; U. W.
Dies 't dr a g h b a a r jaar de boomen overlast
En telgen kromt, daar 't weeligh ooft aan wast.
HOOFT , Ged. Ps. CIV, fo. 250.
Zie nog H00FTS Tacitus , van de zeeden der Germanen , f°. 488 , 41.
2) Rip ter voortbrenging. Zoo ras de kudde draghtbaer wort.
VONDEL , door v. L. V , 61 , reg. 6 , v. o. Ley uw dr aghtbaer e offer-
zeuge driewerf rontom den acker. Ibid. M. 84 , reg. 11, v. o.
Zie nog HUYG. Korenbl. II, 32.
3) Vruchtdragend, bevrucht. Zoo dra dit vier het geile mergh (der
dolle merries) ontvonckt , staenze op de hooge rotsen en guwen met
den beck naer de Westen wint, en slocken die lucht in ; en menighmael
zonder hengst, van den wint draghtbaer geworden (ick verhael wat
wonders), rennenze over rotsen en klippen. VONDEL, door v. L. V, bl. 112,20.
Dragen. Baten.
Mare, weet God, en mach niet drag en
Weenen , suchten ende clagen.
Draghen (Sick). Zich gedragen.
Dr. VERWIJS , Die Rose, vs. 11913.
Wilt n alsoo ontrent u ouders d r a gh e n.
BEAUMONT, Ged. 1843 , bl. 187.
Draghlyk, drachlijek. Draaglijk. Wdb. op HOOFT.
Draghlykheit, drachlijkheit. Gentakkelijkheid. Ibid.
Drachmont, dragmont. Soort van snetvarend schip.
Hi hadde in die havene sinen d r a c h m on t,
Ende was ghewone, dat Nine laden dede,
End als hi was gheladen, dat hire mede
In Spaenghen ocht in andren lande voer.
Fl. ende Bl. vs. 1825.