BIJDRAGE

3) Uitwijzing , beslissing.
GlIES(3.--GESCE.
Twas een yammerlijc ghescheit,
Dat Yeve ende Adam mosten scheiden
Uten paradijs.
4) Geschil , verdeeldheid.
Soe rijst nijt ende overmoet,
Ende elc partyet mitten siren.
Dan court die logheuaer veninen
Aldaer hi vint alsulck ghescei t.
Die eeu ins anders herte leyt,
IIILDEG. Ged. bl. 74, vs. 22.
Ibid. bl. 140, vs. 95.
Si en hebben onderling gheen gheschei t,
Alle dine is hem beyden ghemeyn ,
Twee herten werden enich eyn.
Mloep. B. I, vs. 265.
5) Grens. Den Rhijn is het oudste gescheyt tusschen de Vriesen en
de oude Betuers ofte Bataviers. VAN BLEYSWYCK, Beschr. van Delft, I, 3.
Scheid-paler van miju' groat — — ghy staet in 't voor-gelit ,
Op 't uyterste g eselteid van 't Hofwijcker besitt.
Ghesceit doen. Scheiden.
nom Korenbl. I, 368.
Menich hertze doet dan ghesceit,
Die also minlijc sijn ontspronghen ;
Sceiden es hem tzaen bereit.
Dr. VERWIJS , Bloeml. III, 122, vs. 8.
Ghescelt. Smadelijke afkeuring , berisping , verwijt.
Nu verstaet , wat ghi horen selt
Van Jacob van Merlant een ghescelt,
Dat hi doet op loghenaren ,
Die saghen dichten ende scareu.
2) Het uitschelden, het uitvaren.
Te hart ontfiac die helle dance,
Brab. Yeesten B. II, vs. 4117.
Met groten gheschelde, Sathanne
Int nederste der hellen doe.
Gescente. Hoon , beleediging.
Lsp. B. II, C. 36, vs. 1750.
God laetse keren sonder g e s cent e.
Limb. B. II, vs. 868.
571