BIJDRAGE

DEISE.—DEKEN. 47
Deisen. 1) Deinsen, wijken. Ibid.; HARDUVN, Ged. door SCHRANT, bl. 47;
JAN ZOET , Thimoklea, 1641, bl. 22; HOUWAERT , De vier Wterste, bl. 16.
2) Teruggaan , terugspringen.
Komt, last uw' gedachte d e i s e n
Daer het lichaem eertijds was,
Laet uw' sullen over-reisen
Al des rouden bodems plas.
3) Afdalen, nederkomen, afkomen.
Op dat te homwerts deyzen
HUM Korenbl. I , 90.
Twe hellep dueghdeu jong, die dalen van den top.
SPIEGHEL , Hertsp. VII, 170.
Ick sie Parmenio herwaerts d e y se a.
Tuwaerts ick d e y se.
Zie ook Wdb. op BREDERO op DYSEN.
VAN GHISTELE.
ANNA OYNS.
4) Afdwalen , van den rechien weg afgaan.
Derwaert wy zeylden , derwaert was ons reysen,
Maer Aeolus tempeest heeft ons bier doen d e y se
Handel der Am. bl. 13.
Deyzer. Die terugwijkt, vooral in den oorlog. U. W.; Wdb. op HOOFT.
Deken. 1) Dekken. Item ter Lune enen man betaelt voir xj plancken
ende j hoer opten slote , enen bode mede te deken, v gouden scilde
ende iij gulden. D r. VERWIJS , De Oorl. van Hert. Albr. bl. 249. Si gaen
al naect , Bonder dat si een doexkijn hebben , daer si haer heimelicheit
mede deke n. Reis van Mandeville , P. 47, c, aldaar in het Gloss. aan-
gehaald.
2) Duiken.
Doe quam hi te Dodinele ward,
Ende waendeu slaen metter yard;
Maer Dodineel d e e c t e daer met alien ,
Ende liet hem vauden perde vallen.
Lane. II, vs. 40952.
Dekenie. Kerkelijk ambt, waarover een deken gesteld wordt. Ende
ter zelver tyt yerscheen een Abdie , en een Dekenie tot des Keysers
gifte. Clerk u. 1. L. M. 49.
Dekenier. Overste over tien, man. Ende maect se tribunen en centu-
rionen , en vijftich heren ende dekenier s. Bijb. van 1477, Exod. XVIII,
vs. 21.