Energiebalans Vlaanderen 2010 - Emis - Vito

HOOFDSTUK 4 Transformatiesector
4.1. ELEKTRICITEITS- EN WARMTECENTRALES
10
HOOFDSTUK 4. TRANSFORMATIESECTOR
Onder de transformatiesector horen bedrijven die als hoofdactiviteit het omvormen van één vorm
van energie naar een andere vorm hebben. Voorwaarde is wel dat de fysische vorm van de
betrokken energiedrager verandert tijdens de transformatie. De sector omvat de deelsectoren
elektriciteit en warmte, raffinaderijen, cokesfabrieken, andere transformaties en de verliezen op
het elektriciteitsnet. Voor deze sectoren zijn in de balans de input, de output en het eigenverbruik
weergegeven.
4.1.1. METHODOLOGIE
Cijfers over de productie van elektriciteit zijn tot en met 2003 afkomstig van de BFE [21]. Vanaf
2004 werden de productiecijfers door VITO opgevraagd via eigen enquêtes of via de verplichte
rapporteringen [22].
De verliezen op het elektriciteitsnet worden geschat op basis van het verlies op het Belgische net
van 2009 [23] en de verhouding (bepaald door Synergrid) van het Vlaamse eindverbruik aan
elektriciteit ten opzichte van het Belgische eindverbruik.
De brandstofverbruiken van centrales voor de productie van elektriciteit en/of warmte worden
bekomen uit verschillende gegevensbronnen. Een eerste gegevensbron zijn de bevragingen van de
elektriciteits- en warmtesector die, deels in samenwerking met BFE, door VITO werden uitgevoerd
tot en met 2003. Daarnaast leveren de emissiejaarverslagen en de integrale milieujaarverslagen of
IMJV’s [24] van de Vlaamse overheid (opvolging gebeurt door VMM en departement LNE)
aanvullende brandstofverbruiken. Sinds 1 mei 2005 (cijfers 2004) geldt een rapporteringsplicht
voor de producenten van hernieuwbare warmte, WKK’s en zelfproducenten in het Vlaams Gewest
(Besluit VR van 14/7/2004, BS 24/9/04) [22]. De gegevens worden aangewend voor de bepaling van
de totale input, output en het eigenverbruik van de elektriciteits- en warmtesector. De gegevens
worden verder aangevuld met de gegevens van de VREG over de uitgereikte
groenestroomcertificaten (GSC) en warmtekrachtcertificaten (WKC) in 2010.
Daarnaast vormt afvalverbranding een speciale tak binnen het gebeuren van de
elektriciteitsproductie. De huisvuilverbrandingsovens (en gelijkgesteld afval) hebben immers de
specifieke hoofdactiviteit van afvalverwerking en niet de productie van elektriciteit. Alle Vlaamse
huisvuilverbrandingsovens recupereren hun energie momenteel ook onder de vorm van
elektriciteit en/of warmteproductie waardoor deze installaties volgens de IPCC-richtlijnen ook
onder de sector van elektriciteit en warmte gecatalogeerd moeten worden en dus binnen de
energiebalans voor Vlaanderen ook onder de transformatiesector worden ondergebracht. De
brandstofverbruiken (energie-inhouden van het afval) voor deze installaties worden bekomen uit
de IMJV’s (aangevuld met informatie van de VREG ivm groenestroomcertificaten die werden
uitgereikt), vanuit de gegevens van de OVAM-enquête ‘Tarieven en capaciteiten’ [25], de
sorteeranalyses van de huisvuilzak [27] en de verbrandingswaarden van de verschillende fracties
[26]. Afval van huisvuilverbrandingsovens met energierecuperatie staan in de balans in Bijlage A
onder de input van de centrales. Een gedeelte van het verbrande huisvuil (en gelijkgesteld afval)