ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

huize, hebben de mond vol over de vorming van het zogenaamde Verenigd Europa.
Tot nu toe is een soort „Europese Kommissie” opgezet met een „Parlement”, een
„gemeenschappelijk bestuur”, een paar formele wetten, die tot taak hebben de
staatkundige éénwording van de Europese landen tot stand te brengen. Voor dit
deel van Europa zijn plannen gemaakt om te komen tot een tot de tanden gewapend
gemeenschappelijk leger en een „krachtige” kapitalistiese ekonomie, zogenaamd
om het hoofd te bieden aan de twee supermachten. In werkelijkheid is het
tot stand brengen van de Verenigde Staten van Europa bedoeld om het idee van
de nationaliteit in de verschillende Europese landen weg te vagen, om hun kuituur
en tradities te integreren en te laten samensmelten, met andere woorden, om
de individualiteit van de volkeren en staten van West-Europa op te ruimen onder
leiding van de kosmopolitiese, reaktionaire bourgeoisie van dit kontinent.
Dit „Verenigd Europa”, zijn reaktionaire inhoud, was al in 1915 door Lenin
aan de kaak gesteld en ontmaskerd, toen hij schreef:
„Vanuit het standpunt van de ekonomiese voorwaarden van het imperialisme
— dat is de export van kapitaal en de verdeling van de wereld door de ,leidende’
en ,beschaafde' koloniale machten - zijn de Verenigde Staten van Europa onder
het kapitalisme óf onmogelijk óf reaktionair”, en verderop voegde hij eraan toe:
„Natuurlijk zijn tijdelijke overeenkomsten tussen kapitalisten en tussen staten
mogelijk. In die zin zijn de Verenigde Staten van Europa mogelijk als een overeenkomst
tussen de Euopese kapitalisten... maar met welk doel? Alleen met het
doel om gezamenlijk het socialisme in Europa te onderdrukken.”
Het wereldkapitalisme, dat onverbiddelijk verder gaat op de weg van krisissen en
verval. Om te overleven heeft het nieuwe vormen uitgedacht voor de uitbuiting van
de massa, niet alleen op nationale schaal, maar ook op wereldschaal, heeft het zijn
laatste en meest geraffineerde manier van plunderen bedacht, namelijk het neokolonialisme,
heeft het financiële banden en ekonomiese en militaire bondgenootschappen
tot stand gebracht, waarmee het probeert vele staten in volledige of gedeeltelijke
afhankelijkheid te houden, die behoren tot wat wordt genoemd de
„tweede wereld”, de „derde wereld”, de „niet-gebonden landen” of de „ontwikkelingslanden”.
Al deze begrippen slaan op verschillende politieke krachten die in de
huidige wereld aktief zijn; ze verhullen en versluieren het klassekarakter van deze
politieke krachten, de wezenlijke tegenstellingen van onze tijd, het sleutelprobleem
dat vandaag de dag overheersend is op nationale en internationale schaal, de meedogenloze
strijd tussen aan de ene kant de burgerlijk-imperialistiese wereld en aan de
andere kant het socialisme, het wereldproletariaat en zijn natuurlijke bondgenoten.
Wat deze begrippen en indelingen hoogstens kunnen aangeven is de mate van invloed
en inwerking van het wereldkapitaal, internationaal of nationaal, op de verschillende
staten en gebieden van de wereld. Ze kunnen ook de meer of minder
krachtige steunpunten van het imperialisme en het sociaal-imperialisme aangeven en
het bestaan van het streven van de volkeren om te leven in vrijheid en onafhankelijkheid
van de supermachten. Maar, wanneer we de zaak vanuit het klassestand-
punt bekijken, bestaan er in deze staten, een paar uitgezonderd, antagonistiese
klassen en de uitbuiting van de ene mens door de andere, ten koste van het proletariaat
en de werkende mensen van deze landen en worden zij in een of andere
41