ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

alleen maar zien dat de revisionisten nog dieper waren weggezakt in het moeras van
het opportunisme en de kontra-revolutie.
De anti-Marxistiese Konferentie van Berlijn zal de geschiedenis ingaan als de
konferentie die openlijk de overgang verkondigde van het moderne revisionisme
naar de sociaal-chauvinistiese standpunten die de sociaal-demokratie tot nu toe
heeft verdedigd; een konferentie die officieel en openlijk het idee van de revolutie
en de diktatuur van het proletariaat opgaf. De ,specifieke nationale wegen naar het
socialisme’, waar ieder van hen ten eigen bate reklame voor maakte op de vergadering,
lieten in feite de wegen zien die de revisionistiese partijen volgden om het
socialisme te verraden, de plannen en methoden die ze gebruiken om de revolutie
te ondermijnen en het proletariaat te verdelen en om de bevrijdingsstrijd van de volkeren
te saboteren. Onder de valse leus van onafhankelijkheid ten opzichte van één
enkel leidend centrum verzetten ze zich tegen de wetenschappelijke ideologie van
het proletariaat, het Marxisme-Leninisme en het proletaries internationalisme, die
één en ondeelbaar. Hun vervanging van proletaries internationalisme door ,internationale
solidariteit’ is een afspiegeling van hun vervanging van de proletariese
ideologie door de burgerlijke ideologie. Voor de revisionisten betekent solidariteit
solidariteit met de bourgeoisie en strijd tegen de volkeren. In de mond van de revisionisten
is ,solidariteit’ een formule die de samenwerking moet rechtvaardigen met
de duivel en zijn zoon. met de sociaal-demokraten en het Vaticaan, met de multinationals
en de fascisten, met de NAVO en het VS-imperialisme, met iedereen die
tegen de revolutie, tegen het proletariaat en het socialisme is, met iedereen die het
systeem van kapitalistiese uitbuiting verdedigt.
De Verklaring van Berlijn, waarin de deelnemers elk hun eigen politiek-ideolo-
giese standpunten neerlegden, alsof het om een gastenboek bij een tentoonstelling
ging, is werkelijk een zeldzaam dokument van zelfontmaskering van de revisionisten
als onverbetelijke opportunisten en anti-kommunisten.
In feite is het revisionistiese kamp nu opgesplitst in verschillende opportunistiese
stromingen, waarin ieder een duidelijk omschreven politiek en ideologies gezicht
heeft gekregen en nu om het hardst aan het dringen is om de eerste plaats bij het
herzien van het Marxisme-Leninisme en het ontwrichten van de revolutie, door
openlijk zijn ,specifieke’ ,socialistiese theorieën’ te verkondigen. Enerzijds geeft dit
de mate van degeneratie van het revisionisme aan, zijn volslagen ontbinding, en
anderzijds weerspiegelt het de inspanningen van het revisionisme om de bourgeoisie
beter van dienst te zijn en zijn methoden te verfijnen in het gevecht tegen het
Marxisme-Leninisme en de revolutie. De situatie in het revisionistiese kamp is ook
een gevolg van de aanhoudende en onophoudelijke strijd die de Marxisten-Leninisten
ertegen hebben gevoerd. Dit is een overwinning voor die Marxisties-Leninistiese
Partijen en hun revolutionaire lijn, die we altijd moeten blijven volgen, terwijl we
onze waakzaamheid steeds verder moeten verhogen en nog vastberadener de ideologiese
strijd moeten blijven voeren tegen moderne revisionisten van allerlei slag, alsmede
tegen alle reaktionaire ideologieën. De vijanden van het kommunisme hebben
tegenwoordig hun afleidingsaanvallen tegen het Marxisme-Leninisme opgevoerd.
Verdeeld of verenigd, afhankelijk of onafhankelijk van Moskou of iemand anders,
vechten ze in hun rol van anti-kommunisten eensgezind tegen de revolutie en onze
Partijen, tegen het Marxisme-Leninisme.
68