ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

middelen niet langer in de handen van de kapitalisten zouden zijn, maar in die van
de bestuurders, de technokraten.
Door het bestaan te ontkennen van het proletariaat als de belangrijkste revolutionaire
kracht van de maatschappij, als de doodgraver van het kapitalisme, willen
de revisionisten ook de weg vrij maken voor andere anti-Marxistiese stellingen. Want
als er geen proletariaat is, bestaat er ook niet langer de noodzaak van de diktatuur
van het proletariaat. Ten aanzien van dit sleutelprobleem van de theorie van het
wetenschappelijk socialisme neemt inderdaad iedereen in het revisionistiese kamp
dezelfde standpunten in. Toch verdedigen sommigen van hen, om taktiese redenen,
om de schijn op te houden, met de mond ,de diktatuur van het proletariaat’ —
zoals de Sovjet-revisionisten en de partijen van de landen die deel uitmaken van de
zogenaamde socialistiese familie —, terwijl anderen, zoals Marchais, Berlinguer en
Carillo dit masker laten vallen. In feite is dit van de kant van de Sovjet-revisionisten
zuiver bluf, want de diktatuur van het proletariaat bestaat in de Sovjet-Unie niet
langer en in de landen van Oost-Europa evenmin. Er bestaat daar maar één diktatuur,
de kapitalistiese, de fascistiese diktatuur.
In het Sovjet-revisionistiese ,blok’ wordt zelfs gepraat over de theorie van de
klassenstrijd, maar ook dat gebeurt alleen voor de schijn, om mensen te misleiden,
want klassenstrijd in de Marxisties-Leninistiese betekenis wordt noch in de Sovjet-
Unie, noch in de andere oosteuropese landen gevoerd. Marchais, Berlinguer en hun
soortgenoten preken van hun kant over ,verbroedering ondanks verschillen’, over
verbroedering en eenheid om naar het ,socialisme’ te gaan ,via hervormingen’: bourgeoisie,
kapitalisten, arbeiders, politie, burgerlijk leger, — allemaal samen. Lang geleden
verklaarden Chroestjov en de zijnen dat de klassenstrijd in de Sovjet-Unie had
opgehouden te bestaan. Maar in feite bestaat daar de strijd die de nieuwe bourgeoisie
voert tegen de arbeidersklasse. In de Sovjet-Unie en in de andere revisionistiese
landen bestaat de strijd van het proletariaat tegen de wrede uitbuiting door de
nieuwe bourgeoisie en die strijd ontwikkelt zich, en zoals de gebeurtenissen in de
Sovjet-republieken, in Polen en elders laten zien, komt de arbeidersklasse in opstand
tegen deze uitbuiting. Deze strijd zal in de toekomst zeker aan kracht winnen.
Bij het uitwerken van zijn theorie van het wetenschappelijk socialisme weerlegde
Marx al de oude vormen van socialisme die door de utopisten en anderen vóór hem
werden verkondigd. Hij leerde het wereldproletariaat dat het zichzelf moet organiseren
en moet vechten voor het vestigen van een nieuwe maatschappelijke orde gebaseerd
op het wetenschappelijk socialisme. Marx veroordeelde en weerlegde het ,feodale
socialisme’, het ,bourgeois-socialisme’ en het ,konservatieve socialisme’. ,De
filosofie van de armoede’ van Proudhon veroordeelde hij scherp en hij ontmaskerde
het en voor dat doel schreef hij zijn beroemde werk ’De armoede van de filosofie’.
Nu probeert de nieuwe Proudhonist Georges Marchais deze filosofie, in een
nieuwe verpakking, aan het Franse proletariaat op te dringen. Met hun theorieën
van ,kreatief Marxisme’ proberen alle pseudo-Marxisten zoals Marchais het proletariaat
te bedriegen door het wetenschappelijk socialisme van zijn grondslagen te
beroven. Als zij zeggen dat zij objektief zijn bij het erkennen van de wetten van de
ontwikkeling van de maatschappij, dan vertellen ze gewoon leugens. In werkelijkheid
zijn zij de lakeien van de door de kapitalistiese en imperialistiese bourgeoisie
geschapen konsumptiemaatschappij.
75