ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

ten hem hebben veranderd in een anti-proletariese Staat. Maar de verering voor de
,grote proletariese Staat’ was geschapen, en dat kan zwakheden, onzekerheden
over de uiteindelijke overwinning doen ontstaan en doet dat ook. Het verzwakt
de eenheid van het proletariaat en zijn stootkracht in de strijd tegen de kapitalistiese
bourgeoisie en de verraders van het Marxisme-Leninisme.
De huidige situatie in de internationale kommunistiese beweging lijkt op de
heldhaftige periode waarin Marx en Engels streden en werkten. Het wereldproletariaat,
wij Marxisten-Leninisten, moeten in de studie terugkeren naar de leer
van Marx en Engels, naar hun strategie en taktiek van strijd en overwinning. Marx
en Engels leven niet meer, maar hun leer leeft verder en die moet ons leiden. Zij
zijn onvervangbaarbare gidsen voor ons.
De huidige situatie in de internationale kommunistiese beweging lijkt op de
periode van de principiële revolutionaire strijd van Lenin, Stalin en de bolsjewis-
tiese Partij. Zij hadden Marx en Engels als hun enige en onfeilbare gids. Aan het
hoofd van het Russiese proletariaat leidden zij de revolutie naar de overwinning
en vestigden de diktatuur van het proletariaat. Lenin en Stalin stierven, de bolsje-
wistiese Partij van de Sovjet-Unie veranderde in een revisionistiese partij en de
eerste proletariese Staat werd veranderd in een burgerlijk chauvinististiese en sociaal-
imperialistiese Staat. Noch Lenin, noch Stalin konden teruggrijpen op de ervaring
van een eerdere socialistiese Staat, maar ze brachten hem tot stand, door revolutie,
revolutionair geweld en revolutionaire aktie, waarbij ze zich lieten leiden door de
leer van Marx en Engels, die zij verder verrijkten.
Vandaag de dag kent het wereldproletariaat de rijke weelde van de Marxisties-
Leninistiese theorie en praktijk. Het zou die konsekwent moeten bestuderen en
toepassen. De studie en de toepassing van het Marxisme-Leninisme op de juiste
manier door het proletariaat en zijn revolutionaire kommunistiese partijen op basis
van de situatie in elk land en in het internationale strijdperk, de meedogenloze
strijd tegen het moderne revisionisme, in welke vorm het ook opduikt, de bestrijding
van de burgerlijke ideologie, de strijd tegen ontwrichtende aktiviteiten, de
onderdrukking en de uitbuiting door de vijanden van de arbeidersklasse, dit allemaal
zijn aspekten van de strijd voor de samenhang en eenheid van het wereldproletariaat.
Dat is een onmisbare voorwaarde voor sukses in het gevecht tegen het
wereldimperialisme, het sociaal-imperialisme, de kapitalistiese bourgeoisie en de
wereldreaktie. In deze grote en moeilijke strijd moet het proletariaat als een hechte
eenheid optreden, maar de eenheid in zijn gelederen wordt alleen bereikt door de
Marxisties-Leninistiese leer nauwgezet te volgen en toe te passen. Onze Partij is die
weg gegaan en zal die weg blijven gaan. Ze heeft zich laten leiden door het Marxisme-Leninisme
en zal dat altijd blijven doen. Het proletaries internationalisme is de
ideologie van het proletariaat, is een van de krachtigste wapens en een voorwaarde
voor de overwinning van de revolutie en de opbouw van het kommunisme. Het is
een ondeelbaar geheel en er zijn geen verschillende soorten internationalisme, een
van de Sovjet-Unie, een Italiaans, een Joegoslavies, een Frans, enzovoort, zoals de
revisionisten beweren.
„Er is één, en uitsluitend één soort echt internationalisme”, schreef Lenin al
in april 1917, „en dat werkt met hart en ziel voor de ontwikkeling van de revolutionaire
beweging en de revolutionaire strijd in het eigen land en steunt (door
79