ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

Na de overwinning op het fascisme en de reaktionaire bourgeoisie in de Tweede
Wereldoorlog maakte in vele landen de arbeidersklasse zich meester van de macht,
vestigde de diktatuur van het proletariaat en begon aan de opbouw van het socialisme.
Het motto van Marx en Engels kreeg nog meer kracht, want de ideeën van
Marx, Engels, Lenin en Stalin zegevierden in talloze landen; de praktijk bevestigde
zo de juistheid van de wetenschappelijke theorie van het Marxisme-Leninisme.
Maar het moderne revisionisme kwam naar voren en greep de macht in de Sovjet-
Unie en in veel andere landen die vroeger socialisties waren. Veel kommunistiese en
arbeiderspartijen van de wereld lieten het Marxisme-Leninisme los en verraadden
het; ze veranderden in sociaal-chauvinistiese partijen, zelfs in sociaal-fascistiese partijen.
In deze situatie, waarin deze pseudo-socialistiese Staten niet langer Staten van
de diktatuur van het proletariaat zijn, en deze pseudo-kommunistiese partijen niet
langer partijen van het proletariaat of ze nu aan de macht zijn of niet hebben
zij definitief al hun banden verbroken met het kommunisme, met het Marxisme-
Leninisme, met het wetenschappelijk socialisme, met het proletariaat en zijn leer
die Marx, Engels, Lenin en Stalin uitwerkten. Voor hen heeft de oproep ,Proletariërs
aller landen, verenigt u!’ alle betekenis verloren.
De moeilijkheid, het gevaar is dat de moderne revisionisten, of ze nu aan de
macht zijn of niet, bij wijze van vermomming deze leuzen die het wezen van onze
leer uitmaken, blijven gebruiken, terwijl ze deze volledig beroven van hun leidinggevende
en organiserende kracht. De revisionisten beperken er zich niet toe om deze
leuzen in de praktijk in tegengestelde zin toe te passen, maar ze verdraaien en misvormen
ze ook op een sluwe en geraffineerde manier. Het doel van de moderne revisionisten
is uitsluitend de verdraaiing van de hele Marxisties-Leninistiese leer, met
behoud van een paar formuleringen, de ontwikkeling van een stel andere anti-
Marxistiese theorieën met de bedoeling om het proletariaat van een bepaald land of
van de wereld in verwarring te brengen, het leven van de kapitalistiese bourgeoisie
te verlengen, de proletariese revolutie uit te stellen of volkomen te onderdrukken,
hetzij in één enkel land waar de omstandigheden er rijp voor zijn, hetzij in verschillende
landen tegelijkertijd.
De volgende grote, hoewel niet onoverkomelijke moeilijkheid is dat de moderne
revisionisten die de macht gegrepen hebben, hebben geprofiteerd van de proletariese
revolutie en de diktatuur van het proletariaat. Sommige zijn supermachten of belangrijke
staten geworden, zoals de Sovjet-Unie, terwijl de revisionistiese partijen,
groot of klein, in het verleden en de vroegere strijd die het proletariaat van hun landen
heeft gevoerd op de Marxisties-Leninistiese weg misbruiken voor hun eigen
doeleinden. De Sovjet-revisionisten verklaren ,Wij zijn Leninisten’, ,Wij verdedigen
Lenin’, terwijl ze zijn lessen hebben vertrapt en verraden. De anderen doen hetzelfde.
Ze proberen de liefde, het respekt en het vertrouwen die het proletariaat
heeft voor zijn grote leiders en de revolutionaire leer van Marx, Engels, Lenin en
Stalin te verzwakken, er twijfels over op te wekken of helemaal te vernietigen.
In deze situatie is de grootste moeilijkheid dat in het bewustzijn van het proletariaat
nog steeds het juiste idee leeft over de eerste socialistiese Staat, de Sovjet-
Unie, die Lenin stichtte na de overwinning van de socialistiese Oktoberrevolutie
en die de eerste krachtige Staat van het proletariaat werd en een enorme steun voor
het hele wereldproletariaat. Nu bestaat deze Staat niet langer, omdat de revisionis­
78