ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

aspiraties van de arbeidersklasse, om haar op de juiste weg te leiden naar de bevrijding
van de hele maatschappij van het juk van het groot-kapitaal.
Het probleem van eenheid en bondgenootschappen op verschillende fronten
en in verschillende organisaties, waarin de Marxisties-Leninistiese partijen nooit
hun identiteit mogen verbergen, is een erg delikaat probleem van het allerhoogste
belang. Een enkele fout in de lijn, een onjuiste of starre houding, verontachtzaming
van de progressieve gedachten over die vriendschap en eenheid die tot stand wordt
gebracht in de strijd, leveren grote gevaren op.
De Marxisties-Leninistiese partijen van verschillende landen staan tegenover
een gemeenschappelijke vijand en voeren een gemeenschappelijke strijd, gebaseerd
op gemeenschappelijke fundamentele beginselen, op de lessen van het Marxisme-
Leninisme. Maar hun strijd kan niet dezelfde zijn, hij kan niet gevoerd worden zonder
te letten op de voorwaarden en omstandigheden in ieder land. Het is onmogelijk
om kant-en-klare recepten te maken voor wat gedaan moet worden in allerlei verschillende
en ingewikkelde situaties die zich voordoen en die niet te voorzien zijn;
en zelfs als men richtingen aangeeft, zijn die niet in elk geval bruikbaar. Integendeel,
het is dikwijls schadelijk en gevaarlijk om te proberen een starre lijn toe te passen
die noch overeenkomt met het Marxisme-Leninisme, noch met de konkrete voorwaarden
van het speciale land waarin elke Marxisties-Leninistiese partij haar akti-
viteiten bedrijft.
De Komintern ontplooide in haar tijd intensieve en zeer nuttige aktiviteiten
voor het organiseren en harden van de kommunistiese partijen. Ze werd opgericht in
een tijd waarin het volstrekt noodzakelijk was het Marxisme-Leninisme, als een
wetenschappelijke theorie, diep tot de massa’s van het wereldproletariaat te laten
doordringen, waarin het noodzakelijk was de resten van de opportunistiese ideeën
van de sociaal-demokratie van de Tweede Internationale in de hoofden van de revolutionairen
uit te wissen en hen bewust te maken van de noodzaak van de konse-
kwente toepassing van de ideeën van Marx en Engels in hun strijd. De Komintern
probeerde hen bij het oprichten van nieuwe Marxisties-Leninistiese en arbeiderspartijen
in de wereld te helpen om onafhankelijk te worden van de burgerlijke partijen
en de kapitalistiese bazen. Zo werden, in de tijd van Lenin en Stalin, de Marxisties-Leninistiese
partijen vernieuwd en versterkt, en zij ontwikkelden zich van het
kinderstadium, om het zo maar eens te zeggen, tot een hoger stadium van revolutionaire
rijpheid en organisatie.
De revisionisten doen woeste aanvallen op het grote werk van de Komintern,
juist omdat ze de kommunistiese partijen in de wereld vormde en ontwikkelde;
kommunistiese partijen die de miljoenen proletariërs leerden hoe ze de bourgeoisie
van hun eigen land zo moesten bevechten dat deze niet in staat zou zijn haar
macht te doen voortduren. De moderne revisionisten en, samen met hen, de bourgeoisie,
vallen de Komintern onophoudelijk aan en verspreiden de laster dat ze zogenaamd
een werktuig was geworden van de Sovjet-Unie en Stalin. Maar in die tijd
was de Komintern een onmisbare organisatie die een belangrijke bijdrage leverde
aan de versterking van de revolutie en overwinning van het socialisme. Het was een
groot geluk voor het wereldproletariaat dat de Sovjet-Unie in de tijd van Lenin en
Stalin een krachtige steun werd voor de proletariese strijd over de hele wereld.
Er zijn mensen die blijven beweren dat de Komintern fouten maakte. Dat er
84