ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

anti-imperialisties zijn, zich verzetten tegen oorlog, zich niet de wet laten voorschrijven
door anderen, dat zij „demokraties” zijn of zelfs „socialisties”. Dit helpt
de pseudo-demokratiese en tegen het volk gerichte positie te versterken van de leidende
groepen van sommige „niet-gebonden landen” en het wekt de indruk bij
de volkeren van deze landen dat wanneer hun leiders betrekkingen, van welke aard
ook, aangaan of verbreken met de imperialisten en de sociaal-imperialisten, openlijk
of in het geheim, zij dat niet alleen doen in de hoedanigheid van „volksregeringen”,
maar ook in de hoedanigheid van een groep staten „waarmee zelfs de supermachten
rekening moeten houden.”
Onze Partij is van mening dat aan de volken openlijk moet worden verteld hoe
het ervoor staat, omdat alleen op die manier hun werkelijke eenheid, de eenheid van
de echte anti-imperialistiese en progressieve staten en regeringen, wordt bevorderd.
Om de volkeren te verenigen in de strijd voor vrijheid, onafhankelijkheid en sociale
vooruitgang, tegen elke onderdrukking en uitbuiting door wie dan ook, is het op de
eerste plaats nodig de scheidslijn te trekken, om duidelijk te maken wie hun hoofdvijand
is, tegen wie zij moeten vechten en met wie zij zich moeten verenigen.
Hun vijanden zijn het imperialisme, het sociaal-imperialisme en de internationale
grootbourgeoisie, die een politiek bedrijven van expansionisme en uitbuiting van de
landen van Azië, Afrika en Latijns-Amerika. De supermachten en het wereldkapitaal
willen al de internationale vormen en instellingen intakt houden die gevestigd zijn
in de vroegere koloniale periode. Wanneer hun belangen worden aangetast, al is het
nog zo weinig, zoals in het geval van de verhoging van de prijzen van de olie en een
aantal andere grondstoffen, ontsteken zij in woede en aarzelen zij zelfs niet om met
oorlog te dreigen tegen de volkeren en landen die de zeggenschap over hun eigen
nationale bezittingen willen vestigen en die vechten voor recht en gelijkheid in
wereldhandel en ekonomiese betrekkingen.
Maar deze roof en wrede uitbuiting kunnen niet eeuwig doorgaan. Op dit
moment is ekonomiese dekolonisatie aan de orde van de dag en er is niets dat dit
nieuwe revolutionaire proces dat op het wereldtoneel verschenen is, kan stoppen.
De volkeren hebben het niet te ontkennen recht volledige zeggenschap te krijgen
over hun natuurlijke hulpbronnen en ze te nationaliseren. Hoe langdurig en heftig
het verzet en de tegenaanval van de imperialisten en andere uitbuiters ook mogen
zijn, niets kan het bereiken van dit doel voorkomen. Niets kan de strijd van de volkeren
stoppen voor gelijkheid op het gebied van de internationale handel en voor
het verzekeren dat het inkomen dat wordt verkregen uit de verkoop van de grondstoffen
wordt gebruik om hun eigen industrie en kuituur te ontwikkelen en hun
levensomstandigheden te verbeteren.
De strijd van de volkeren voor ekonomiese onafhankelijkheid is op de eerste
plaats gericht tegen de supermachten, tegen de monopolies van de imperialistiese
staten, tegen de multinationals. Daarom moeten het proletariaat en al degenen die
voor de revolutie en het socialisme zijn, hun strijd nauw verbinden met de strijd van
de volkeren voor vrijheid en onafhankelijkheid. Dit kan alleen gedaan worden door
vastberaden strijd tegen de bourgeoisie van het eigen land, door strijd tegen imperi-
lisme en roofzuchtige oorlog. Dat is ook de meest effektieve en direkte hulp die het
proletariaat kan geven aan de bevrijdingsbeweging van de volkeren. De agressieve
politiek en de kontra-revolutionaire aktiviteit van de supermachten, de internatio­
43