ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

ternationale overeenstemming”, „algemene veiligheid”, enzovoort, dat het gevaar
voorbij is en de dreiging van oorlog en onheil geweken is. Door middel van deze
hoogdravende leuzen proberen de supermachten, de internationale bourgeoisie en
de reaktie de volkeren te bedriegen, hun verzet te verzwakken en de imperialistiese
kontrole en overheersing op te dringen.
De Volksrepubliek Albanië is het niet eens met de zogenaamde theorie over de
noodzaak om „het evenwicht tussen de supermachten” te bewaren als een voorwaarde
of een basis voor het vermijden van oorlog en het verdedigen van de vrede,
en ze stelt die theorie openlijk aan de kaak. Ze verwerpt de imperialistiese opvattingen
over het handhaven van „invloedssferen” als zogenaamde faktoren voor stabiliteit
en veiligheid, de opvattingen over „beperkte soevereiniteit” en „onderlinge
onafhankelijkheid in de wereld”, over „opsplitsing in twee tegenpolen”, de politiek
van chantage, enzovoort. Deze zogenaamde „theorieën en leerstellingen”, uitgevonden
in Moskou en Washington, zijn bedoeld om het idee te verspreiden dat geen
staat of natie kan leven zonder de overheersing en de voogdij van de ene of de
andere supermacht, een idee dat neerkomt op overgave.
De geschiedenis van Europa heeft bewezen dat het „evenwicht van krachten”
tussen de grootmachten altijd een wapen geweest is in de handen van de uitbuitende
klassen om de nationale bevrijdingsbewegingen en revolutionaire bewegingen
te onderdrukken. Interventie is altijd het wapen geweest van het systeem van evenwicht,
om het te herstellen als het verstoord was of om het te bewaken tegen mogelijke
verstoring.
Vrede en internationale veiligheid in Europa en in de wereld worden niet bereikt
door de vestiging van „harmonie” en „evenwicht” tussen de supermachten, ‘maar
door strijd tegen imperialistiese druk en interventie, door inspanningen voor de
bevrijding van de volkeren, door de versterking van nationale onafhankelijkheid
en soevereiniteit.
De supermachten zijn groothandelaren in wapens, wat tegenwoordig de meest
winstgevende handel aan het worden is. Oppervlakkig bekeken lijkt het misschien
alsof deze wapens de mogelijkheid om te vechten van de landen die deze wapens
ontvangen, vergroten en versterken. In werkelijkheid vormt deze handel een nieuwe
lus om de nek van de kopers, kettingen die hen aan handen en voeten binden. Niet
alleen kunnen deze wapens nooit gebruikt worden tegen de verkopers en hun bondgenoten,
bij een eventuele agressie van hun kant, maar ze kunnen zonder toestemming
van de verkopers zelfs tegen niemand gebruikt worden.
Door middel van wapenhandel moedigen de supermachten kleine wapenwedlopen
aan tussen kleine en middelgrote landen, wat dan ruzies en konflikten veroorzaakt
tussen buurlanden, wat leidt tot plaatselijke oorlogen en de weg vrij
maakt voor de expansie en het hegemonisme van de Verenigde Staten van Amerika
en de Sovjet-Unie. Zowel door de wapenhandel als door de oorlogspsychose die zij
met krachtige propaganda ontwikkelen, proberen de twee supermachten vooral binnen
te dringen in Afrika, het Midden-Oosten, Latijns-Amerika en Azië.
In deze landen wedijveren de Verenigde Staten van Amerika en de Sovjet-Unie
met elkaar. Om verscheidene landen van deze gebieden te onderwerpen, organiseren
zij klieken die zogenaamd voor de bevrijding zijn, helpen die groepjes aan de macht
en zorgen ervoor dat zij onderling met elkaar in konflikt geraken volgens het prin­
47