ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

alleen worden bereikt door gewelddadige revolutie en niet door de manier van leven
naar het model van de konsumptiemaatschappij te veranderen.
De bourgeoisie en haar pers besteedden en besteden erg veel ruimte aan alle propagandisten
van het anti-kommunisme, van Marcuse tot Garaudy, van Djilas tot
Fischer. De theorieën van het anarchisme van Proudhon tegen de revolutie en het
kommunisme bloeien overal en het Trotskisme is mode geworden.
Om het proletariaat te hinderen op zijn revolutionaire weg, helpt het moderne
revisionisme de imperialistiese reaktie op dit gebied met alle middelen en op alle
manieren, openlijk of in het geheim, met allerlei pseudo-wetenschappelijke filo-
sofiese theorieën en leuzen.
De eerste die naar voren trad om het wereldkapitalisme te ondersteunen en om
zich met onbeperkte ijver te wijden aan de strijd tegen de revolutie en het
Marxisme-Leninisme was het Joegoslaviese revisionisme, het zogenaamde ,socialisme
van het arbeiderszelfbestuur’. Ontstaan als een opportunistiese ideologiese stroming
en een in de praktijk gebrachte politiek om de socialistiese maatschappij en de echte
kommunistiese partijen van binnenuit te ondermijnen, blijft het een geliefd wapen
in de handen van de internationale imperialistiese bourgeoisie in de strijd tegen het
socialisme en de bevrijdingsbewegingen. Het gevaar van het Joegoslaviese revisionisme
komt voort uit het feit dat het kant-en-klare ideeën en ,beproefde methoden’
aanbiedt aan al degenen die de kant opgaan van revisionisties verraad en kapitalistiese
degeneratie. Eerst zijn Chroestjov en de zijnen en toen Togliatti en zijn aanhangers
en nog anderen geïnspireerd door het Joegoslavies revisionisme en zij vonden
er steun en aanmoediging in om het socialisme en de Marxisties-Leninistiese
ideologie te bestrijden.
Zichzelf vermommend als ,socialisme’ dat niet verbonden is met het Sovjet-
,socialisme’, houdt het Joegoslaviese revisionisme zich bezig met sabotage en ondermijnende
aktiviteiten onder de progressieve krachten van de ontwikkelingslanden
en het probeert daarmee aan hun echte socialistiese aspiraties een verkeerde richting
te geven en de inspanningen van velen van hen om de overblijfselen van het
kolonialisme uit te wissen en vrije, demokratiese en onafhankelijke Staten te doen
ontstaan, de mist in te laten gaan. Overal en op de grootst mogelijke schaal is het
bezig met op de sentimenten van de arbeiders gerichte demagogie en is het de grootste
voorvechter geworden van anarchistiese en liberaal-Trotskistiese standpunten.
Het is gebleken dat Titoïsties ,zelfbestuur’ een eklektiese leer is, die heeft geleid tot
voortdurende politieke en ideologiese verwarring, tot zwakke en ongelijkmatige
ekonomiese ontwikkeling, tot grote sociale verschillen, tot ruzies tussen de nationaliteiten
en tot verval van het geestelijk leven in Joegoslavië.
De ,struktuur van het zelfbestuur’, die alle terreinen en alle spekten van het leven
omvat, de uitschakeling van het demokraties centralisme en van de rol van het
verenigd bestuur van de Staat, het anarchisties federalisme en de tegen de Staat
gerichte ideologie in het algemeen, hebben een grote versplintering van de arbeidersklasse
veroorzaakt, deze klasse in elkaar bekonkurrerende delen opgesplitst en
wat erger is, een duidelijk burgerlijke individualistiese mentaliteit, die gericht is op
de zorg voor plaatselijke en groepsbelangen, verooorzaakt. Niet alleen speelt de
arbeidersklasse in de Joegoslaviese Staat en maatschappij niet de heersende en
leidende rol, maar integendeel, zij is door het systeem van zelfbestuur in zo’n posi­
70