ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

onderdrukking en van rechtvaardiging van imperialistiese slavernij. De revisionistiese
partijen van de Oosteuropese landen zijn partijen van nationaal verraad geworden.
De leiders, die worden ontslagen en aangesteld door Moskou al naar gelang zijn
wensen en plannen, hebben onderdanig zowel de onbeperkte Sovjet-overheersing
aanvaard als de chauvinistiese leerstellingen over ,supra-nationale socialistiese kuituur’,
,de mens met de algemene socialistiese nationaliteit’ enzovoort, door middel
waarvan de sociaal-imperialisten de nationale identiteit van oude en beroemde
landen van Europa, die zo veel hebben bijgedragen aan de Europese kuituur en geschiedenis,
willen laten verdwijnen.
Het leven heeft ook bevestigd dat er niet langer ook maar een greintje kommu-
nisme meer zit in de pseudo-kommunistiese partijen van West-Europa, Latijns
Amerika en Azië, en dat het aanhangers zijn geworden van het revisionisme. Zij
worden niet langer geleid door de wetenschappelijke theorie van het Marxisme-
Leninisme, maar door anti-Marxistiese theorieën, verdraaid wat betreft vorm en
inhoud, hoewel sommigen van hen proberen min of meer Marxistiese frasen te blijven
gebruiken om zichzelf voor de gek te houden. Hun hele programma, als je het
al een programma kunt noemen, is teruggebracht tot een paar eenvoudige refor-
mistiese eisen die de burgerlijke orde totaal niet bedreigen, maar juist bedoeld zijn
om die orde te redden van ingrijpende omwentelingen en om haar beter aan te
passen aan de nieuwe omstandigheden.
Toen het Chroestjov-revisionisme in het strijdperk trad voor de strijd tegen het
Marxisme-Leninisme, voorspelden de bourgeoisie en heel de internationale reaktie
het einde van het socialisme, het einde van de internationale kommunistiese beweging.
Maar het socialisme en de revolutie, blootgesteld aan de grootste en zwaarste
kontra-revolutionaire storm die ooit over hen heen was geraasd, sloegen de gemeenschappelijk
burgerlijk-revisionistiese aanval niet alleen af, maar slaagden er ook in
overwinningen te behalen van historiese betekenis voor de revolutionaire en progressieve
ontwikkeling van de mensheid.
De diktatuur van het proletariaat en de opbouw van het socialisme die waren
verraden door de revisionisten, zijn voortgezet door Albanië en China, die trouw
bleven aan het Marxisme-Leninisme, het vastberaden verdedigden en een harde
ideologiese oorlog verklaarden aan het Chroestjov-revisionisme en zijn aanhangers.
Het kommunisme stierf niet uit, zoals de bourgeoisie gehoopt had, en de opportunisten
en likwidationisten juichten te vroeg. Het proletariaat verzamelde zijn krachten
opnieuw, en bracht nieuwe Marxisties-Leninistiese partijen voort uit zijn gelederen,
zoals ook was gebeurd in de tijd van Lenin, met de grote afsplitsing van de
Tweede Internationale. Deze partijen namen de grote historiese taak op hun schouders
om de roemrijke zaak van de revolutionaire beweging van het proletariaat voor
sociale en nationale bevrijding hoog te houden en vooruit te brengen, een zaak die
de revisionisten hadden verraden en terzijde geschoven.
De revisionistiese aanval hulde de fundamentele vraagstukken van de strategie en
de taktiek van de revolutie in een dichte mist en veroorzaakte een niet geringe verwarring
in grote delen van de arbeidersbeweging en de anti-imperialistiese krachten.
Maar het Marxisme-Leninisme sloeg deze woedende en duivelse aanval af en kwam
als winnaar tevoorschijn. Terwijl Chroestjov en de andere kleinzielige theoretici van
het zogenaamde ,kreatieve Marxisme’ met een failliete en schandelijke boel bleken
66