ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

Deze revisionistiese aktiviteit, met een zweem van onafhankelijkheid van Moskou
over zich, zogenaamd om de bourgeoisie van hun eigen landen te misleiden,
maar in werkelijkheid bedoeld om hun eigen proletariaat en het internationale
proletariaat te misleiden, wint aan kracht in al de revisionistiese partijen van de
kapitalistiese landen. De Partij van de Arbeid van Albanië heeft de plicht deze
revisionistiese aktiviteit te ontmaskeren, die zich in niets onderscheidt van de aktiviteit
van de opvolgers van Chroestjov.
In hun geheel genomen zijn de revisionistiese stromingen, die ontstaan zijn op
basis van het afwijken van het Marxisme-Leninisme en het verraad van het kommu-
nisme, het resultaat van hun kapitulatie voor nieuwe omstandigheden onder de
voorwaarden van de verdere verscherping van de algemene krisis van het kapitalisme
en de druk van de bourgeoisie, onder de voorwaarden van de steeds toenemende
tegenstellingen tussen het westerse imperialisme en het Sovjet-sociaal-imperialis-
me, het gevolg van de rivaliteit tussen de twee supermachten in het algemeen. De
bourgeoisie en de sociaal-demokraten zijn dolblij dat de revisionisten de ,Leninis-
tiese erfenis’ overboord hebben gegooid en zichzelf presenteren als ,loyale deelnemers
aan de demokratiese konfrontatie’. Maar de bourgeoisie en haar lakeien
zijn wel wat vroeg met het vieren van hun ,overwinning’.
Het verraad en het opportunisme van de sociaal-demokratiese en revisionistiese
leiders heeft zware schade toegebracht aan de klassebelangen van het proletariaat,
maar de revolutionaire strijd van de arbeidersklasse kan nooit tot zwijgen gebracht
worden. Opportunisten en renegaten komen en gaan, maar het proletariaat en zijn
ideologie, het Marxisme-Leninisme, blijven een onbedwingbare kracht. De socialistiese
revolutie en de diktatuur van het proletariaat zijn een historiese noodzaak en
er is niets dat het totstandkomen ervan kan verhinderen.
In de revisionistiese partijen van de wereld worden verschillende definities — die
van de Fransen, de Joegoslaven en van anderen — van proletaries internationalisme
bediskussieerd. Wat zij in werkelijkheid bespreken is hoe ze het proletaries internationalisme
moeten bestrijden.
Alleen de term proletaries in de uitdrukking ,proletaries internationalisem’ verbindt
internationalisme onverbrekelijk met het wereldproletariaat, verbindt het
daarmee in de gezamenlijke strijd tegen de kapitalistiese bourgeoisie, tegen de trusts
en monopolies, tegen imperialisme en sociaal-imperialisme. Proletaries internationalisme
is de eenheid van denken en handelen van het proletariaat van ieder land in
het bijzonder en van het wereldproletariaat in het algemeen, om de oude kapitalistiese
wereld gewelddadig omver te werpen, de macht van de bourgeoisie tot op de
grond toe af te breken, om zich meester te maken van de produktiemiddelen en alle
andere dingen die de kapitalisten gebruiken voor de uitbuiting van de ene mens
door de andere.
Het doel van de proletariese revolutie is de vestiging van de diktatuur van het
proletariaat, waardoor de opbouw van het socialisme en de onderdrukking van de
overblijfselen van de heersende klassen worden gerealiseerd. Als toegelaten wordt
dat er een eind komt aan de klassenstrijd, proberen die overblijfselen voortdurend
de staatsmacht terug te pakken en de oude burgerlijk-kapitalistiese orde te herstellen
óf in de gedaante van ,konstitutionele monarchie’, de ,burgerlijke demokratie’,
de ,progressieve republiek’, óf tenslotte, in de gedaante van de burgerlijk-revisionis-
76