ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

andere opportunisten helpt te ontmaskeren die zich voordoen als tegenstanders van
het Sovjet-hegemonisme, maar die er met hun politiek en standpunten in feite in
dienst van staan.
Onze Partij stelt dat het voortzetten en uitbreiden van de ideologiese strijd tegen
het revisionisme in het algemeen en het Sovjet-revisionisme in het bijzonder en de
verdieping van de grote polemiek die begon na de Konferentie van Moskou van
1960, een belangrijke en gebiedende plicht vormt voor alle Marxisten-Leninisten,
voor alle echte revolutionairen. Net als toen, rust ook nu op hen de historiese taak
om het Marxisme-Leninisme te verdedigen tegen revisionistiese aanvallen en verdraaiingen,
om de revolutionaire lijn van de echte kommunistiese wereldbeweging
te verdedigen tegen invloeden en druk van de kant van de bourgeoisie en de verschillende
opportunistiese krachten, om het proletaries internationalisme te verdedigen
tegen het grote-mogendheden-chauvinisme van de Sovjet-sociaal-imperialisten
en het burgerlijk nationalisme van de andere opportunisten. De uitspraak van Lenin
dat het onmogelijk is het imperialisme te bestrijden zonder ook het opportunisme
te bestrijden, is een uitspraak die ook vandaag de dag nog opgaat en waar men nog
steeds niet omheen kan. De verdediging van het Marxisme-Leninisme is een principieel
vraagstuk. Zij kan niet afhankelijk gemaakt worden van de omstandigheden
van het moment, waardoor de vijanden van het proletariaat zich laten leiden bij
het kombineren en scheiden van hun belangen.
Het zo luid rondgebazuinde idee van Chroestjov dat de tijd van de gewelddadige
proletariese revoluties voorbij zou zijn en dat de staatsmacht van de bourgeoisie
,op vreedzame wijze’ kan worden overgenomen, ,via de parlementaire weg’,
klonk als muziek in de oren van de revisionisten in de verschillende landen van de
wereld. Dit idee uitbuitend ontwikkelden zij strategieën en taktieken waarvan zij
dachten dat die hen zouden helpen om het vertrouwen te winnen van de bourgeoisie,
die zouden laten zien dat de kommunisten nu tam waren geworden, dat de
gevaarlijke oude leer verkondigd door Marx en Lenin nu dood was, dat hun revolutie
een ,vreedzame’, ,hervormende’, ,humanitaire’ revolutie zou zijn.
De Italiaanse revisionisten, Togliatti aan het hoofd, en al zijn navolgers tot aan
Berlinguer - een grootgrondbezitter uit Sardinië - toe, hebben lang zitten wachten
om de strijd tegen het Marxisme-Leninisme te kunnen laten ontbranden. Zij zaten al
lange tijd hun zwaarden te scherpen voor de anti-kommunistiese strijd, eerst door
hun theorieën te verkondigen over ,vele centra’ en ,strukturele hervormingen’ en
later met hun ,histories kompromis’.
Onze Partij ontmaskerde lang geleden het opportunisties karakter van de theorie-
en van Togliatti en de kontra-revolutionaire bedoelingen erachter. Tegelijkertijd verklaarde
ze dat Togliatti en de zijnen, aangemoedigd en gesteund door de Sovjet-revi-
sionisten, verder zouden gaan met hun verraad, dat zij *de ijverigste voorvechters
zouden worden van het Europese opportunisme.
Uit de feiten blijkt dat de Togliatti-revisionisten verder gingen: van mensen die
samenwerking zochten met de sociaal-demokratie werden het zelf sociaal-demokra-
ten, van mensen die handhaving van de burgerlijke grondwet eisten werden het de
ijverigste verdedigers van de burgerlijke orde, van vreedzame reizigers op de weg
naar het socialisme werden het gewapende soldaten van het kapitalisme.
Net als alle andere revisionisten pochten de Italiaanse revisionistiese leiders luid
72