ENVER HOXHA. VERSLAG AAN HET VIIe KONGRES VAN DE ...

Het is waar, Albanië is een kleine Staat, maar het kan zo’n standpunt niet aanvaarden.
Het verwerpt deze diskriminerende bewering van grote mogendheden-chauvi-
nisme. Ons land is het er niet mee eens dat de internationale politiek een monopolie
zou moeten zijn van alleen de grote staten. Deze baseren dat monopolie op hun
ekonomiese kracht en de machtige propagandamiddelen die zij tot hun beschikking
hebben, waarmee zij proberen de mening en de instelling te verspreiden dat de
wereld nooit stabiliteit kan vinden, behalve onder hun voogdij. Dat betekent met
andere woorden dat degene die wil leven, in slavernij natuurlijk, nooit zou mogen
zeggen wat hij denkt, maar vriendelijk zou moeten zijn en een vriendelijke lach op
zijn gezicht zou moeten hebben bij het zien van de misdaden, de chantage, het
bedrog en het gekonkel van de grote of middel-grote imperialistiese, kapitalistiese
of revisionistiese machten. Zij laten deze bovengenoemde beweringen gepaard gaan
met de angst voor oorlog en met direkte en indirekte bedreigingen aan het adres van
deze of gene staat, met het dreigement beloofd krediet in te trekken en met het
uitvoeren van deze dreigementen, enzovoort. Die staten, of ze nu groot of middelgroot
zijn, die zich onderwerpen aan politieke chantage of die bang zijn voor
oorlog, zijn voortdurend in opwinding en verliezen grotendeels, zo niet geheel, het
vertrouwen in eigen kracht.
De burgerlijke en revisionistiese politici nemen hun toevlucht tot allerlei duivelse
maneuvres, misleiding, list, vleierij en schijnheilig gedrag, al naargelang de omstandigheden
in de internationale situatie. Ze proberen het idee te verspreiden - en zijn
daar tot op zekere hoogte ook in geslaagd —, dat dat de juiste manier van handelen
is, dat op die manier „politiek” bedreven wordt. Volgens hen betekent „politiek
bedrijven” steeds weer en bij elke gelegenheid de huig naar de wind hangen, goede
relaties onderhouden met deze of gene, niet om iets goeds voor hem te doen, maar
om hem te slim af te zijn, zijn echte bedoelingen verbergen door ze te verstoppen
achter een glimlach. Politici van dit soort proberen bovendien het valse en schadelijk
idee ingang te doen vinden dat degenen die openlijk de rechten van de volkeren
verdedigen, die de opvattingen die zij hebben over staten en hun leiders niet verbergen,
geen bekwame politici zijn, maar starre en sektariese mensen.
Wij Albanezen zijn een volk dat voor niemand bang is, dat geen angst heeft voor
de aanvallen van de vijanden, dat zich niet stoort aan lasterpraatjes, want we zijn
overtuigd van de juistheid van onze lijn en vastbesloten die de verdedigen. In geval
van oorlog, als we worden aangevallen, hebben we het geweer gereed; op dezelfde
manier hebben we onze tong klaar om vijandige lasterpraat te beantwoorden.
De burgerlijke en revisionistiese wereld denkt dat zij een land zijn dat alleen
staat. Dat is de kapitalisties-revisionistiese kijk op de dingen. De imperialisten en
revisionisten beschouwen ons land dat zijn deuren gesloten heeft voor de invasie
door hun dekadente kuituur en degeneratie, door tot slavernij leidende kredieten,
toeristen en spionnen, als geïsoleerd. Zo bezien zijn we werkelijk een geïsoleerd
land en we zijn van plan dat te blijven. Maar dat is allemaal in het belang van ons
volk. Ons land gaat vooruit en bloeit en ons volk heeft het erg goed. Als we anders
zouden handelen zouden we slaven worden. We hebben fascistiese slavernij gekend
en revisionistiese druk en aanvallen, daarom is het voor hen niet gemakkelijk om
ons te bedriegen met hun leuzen en hun manier van leven. Wij laten geen fascisten
binnen in Albanië en zullen ze ook nooit binnen laten, net zo min als spionnen
55